Przejdź do zawartości

Jezioro Trzcielińskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Trzcielińskie
Ilustracja
Widok od południa, z wieży obserwacyjnej
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Wysoczyzna Grodziska

Wysokość lustra

68,8 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

6,5 ha

Hydrologia
Rodzaj jeziora

polodowcowe

Położenie na mapie gminy Dopiewo
Mapa konturowa gminy Dopiewo, na dole po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Trzcielińskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Trzcielińskie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Trzcielińskie”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Trzcielińskie”
Ziemia52°18′30″N 16°39′48″E/52,308333 16,663333

Jezioro Trzcielińskiejezioro w Polsce, położone w województwie wielkopolskim, powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo, na Wysoczyźnie Grodziskiej[1], na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia jeziora wynosi 6,5 ha. Misa jest łukowato wygięta. Akwen zasilany przez ciek będący bezimiennym dopływem Samicy Stęszewskiej.

Akwen położony na terenie silnie zabagnionym, wchodzi w skład obszaru ochrony ścisłej Trzcielińskie Bagno. Jest porośnięty w dużej części gąszczem trzcin i oczeretów, zaroślami wierzbowymi i fragmentami łęgu olszowego, a ptaki mają tutaj bardzo sprzyjające warunki do bytowania. Na szczególną uwagę zasługuje kolonia mew śmieszek. W okolicy żyją też: czajka zwyczajna, czapla siwa, błotniak stepowy, myszołów zwyczajny i kania ruda. Z roślin występują m.in. grążel żółty, grzybienie białe i pałka wąskolistna. Poziom wód notuje spore wahania. Od strony północnej duży płat roślinności kserotermicznej.

W pobliżu jeziora stoi gajówka Podgaj. Dostęp do akwenu trudny – nie prowadzą tutaj żadne szlaki turystyczne.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Anders, Krzysztof Kasprzak, Beata Raszka, Wielkopolski Park Narodowy (Wielkopolska Biblioteka Krajoznawcza), wyd. WBP, Poznań, 1999, ss.31,34, ISBN 83-85811-71-0
  • Wizjer Turystyczny. wizjerturystyczny.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. - dostęp 18.10.2012
  • Powiat poznański – mapa turystyczna, Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-029-4

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]