Obszar ochrony ścisłej Trzcielińskie Bagno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzcielińskie Bagno
Ilustracja
Widok ogólny od południa, z wieży do obserwacji ptaków
obszar ochrony ścisłej
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Położenie

Wielkopolski Park Narodowy

Data utworzenia

1959

Powierzchnia

38,29 ha

Położenie na mapie gminy Dopiewo
Mapa konturowa gminy Dopiewo, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Trzcielińskie Bagno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Trzcielińskie Bagno”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Trzcielińskie Bagno”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Trzcielińskie Bagno”
Ziemia52°18′28″N 16°40′00″E/52,307778 16,666667

Trzcielińskie Bagnoobszar ochrony ścisłej leżący w granicach Wielkopolskiego Parku Narodowego w dolinie rzeki Samicy (z Jeziorem Trzcielińskim), 4 km na północny zachód od Stęszewa, 5 km na południowy zachód od Konarzewa. Obejmuje powierzchnię 38,29 ha[1].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Utworzony w 1959 r. jako rezerwat przyrody (ptasi) dla ochrony środowiska lęgowego wielu gatunków ptactwa wodnego i błotnego[2]. Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 października 1996 r. (publ. Dz.U. z 1996 r. nr 130, poz. 613) nastąpiła zmiana granic Wielkopolskiego Parku Narodowego. Trzcielińskie Bagno od tej pory jest obszarem ochrony ścisłej znajdującym się w granicach Wielkopolskiego PN (art. 20 ust. 3 pkt 3 ustawy o ochronie przyrody). Rozlewiska rzeki o zmiennym zasięgu związanym z wahaniami poziomu wody otoczone są gąszczem trzcin i oczeretów, zaroślami wierzbowymi i fragmentami łęgu olszowego, a ptaki znalazły tu sprzyjające warunki bytowania. Bagno stanowi pozostałość dawnego jeziora zasilanego wodami Samicy Stęszewskiej płynącymi od strony jeziora Tomickiego. Otwarte lustro wody pozostało jedynie w centrum bagna, a jego powierzchnia corocznie się zmniejsza i w 2020 wynosiła około 4,5 hektara.

Flora[edytuj | edytuj kod]

Z roślin występują tu m.in. rogatek sztywny, osoka aloesowata, grążel żółty, grzybień biały, jezierza morska i zamętnica błotna. Przy granicy obszaru rośnie w łanach pełnik europejski, a także pojedynczo goździk pyszny i różne gatunki storczyków, np. kruszczyk błotny[3].

Fauna[edytuj | edytuj kod]

Na szczególną uwagę zasługuje duża kolonia mew śmieszek. Na terenie obszaru odbywają lęgi takie ptaki, jak: bąk, bączek, żuraw, gęś gęgawa, błotniak stawowy, wodnik i liczne gatunki kaczek. Na łowy przybywają tu kania ruda, bielik i puszczyk. Z innych obserwowanych na tym terenie ptaków stwierdzono takie jak: kania czarna, myszołów, jastrząb, krogulec, żuraw, czapla siwa, czapla biała, kormoran, kszyk, samotnik, tęczak, brodziec piskliwy, sieweczka rzeczna, łabędzie (czarnodzioby, krzykliwy, niemy), gęsi (białoczelna, tundrowa, zbożowa), cyraneczka, krzyżówka, krakwa, różeniec, głowienka, perkozy, podróżniczek, zimorodek, trzciniak, wąsatka, potrzos, brzęczka, pliszka siwa, rokitniczka, trzcinniczek i remiz[3].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W sąsiedztwie przebiega niebieski znakowany szlak pieszy szlak turystyczny niebieski Iłowiec – Otusz[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obszar ochrony ścisłej "Trzcielińskie Bagno". Wielkopolski Park Narodowy. [dostęp 2018-04-24].
  2. a b Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
  3. a b tablica informacyjna na wieży obserwacyjnej in situ