Juliusz Siwak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Tomasz Siwak
Ilustracja
Juliusz Siwak w mundurze podpułkownika 61 pp
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1883
Lwów

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1956
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

61 Pułk Piechoty
PKU Grodno

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola

Juliusz Tomasz Siwak (ur. 22 maja 1883 we Lwowie, zm. 25 stycznia 1956 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Siwak urodził się 22 maja 1883 roku we Lwowie, w rodzinie Józefa i Katarzyny z Maksymowskich. 18 sierpnia 1904 roku, jako ochotnik, wstąpił do cesarskiej i królewskiej armii. Służył w 20 Galicyjskim pułku piechoty, w którym zajmował kolejno stanowiska: dowódcy plutonu, adiutanta batalionu, dowódcy kompanii, dowódcy batalionu i kierownika grupy wyszkolenia. W 1918 roku został członkiem polskiej, patriotycznej organizacji „Wolność”, działającej w jego macierzystym pułku.

W listopadzie 1918 roku, po powrocie z frontu włoskiego, wstąpił do Wojska Polskiego w randze kapitana i tymczasowo dowodził 1 pułkiem strzelców podhalańskich. 25 lipca 1920 roku, po powrocie z wyprawy na Kijów, objął dowództwo 3/V baonu wartowniczego w Cieszynie. 30 września 1920 roku został zatwierdzony, z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 19 pułku piechoty[1].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. Później dowodził batalionem w 55 pułku piechoty oraz zajmował stanowisko zastępcy dowódcy 61 pułku piechoty wielkopolskiej[3][4]. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Następnie pełnił służbę w dowództwie 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy, pozostając oficerem nadetatowym 61 pp. W październiku 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Włocławek na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[6]. W kwietniu 1928 roku przeniesiony został do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno na stanowisko komendanta[7][8]. Z dniem 31 grudnia 1928 roku przeniesiony został w stan spoczynku[9]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[10].

Po zakończeniu II wojny światowej do końca swojego życia mieszkał w Krakowie przy ul.Szlak. Zmarł w 1956 roku i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul.Prandoty w Krakowie obecnie zarządzanym razem z Cmentarzem Rakowickim.

Pułkownik Juliusz Siwak został upamiętniony na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988, honorującej dowódców 1 pułku strzelców podhalańskich[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 13 października 1920 roku, s. 993.
  2. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 28.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270, 343.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272.
  5. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 303.
  7. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 163.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 384.
  10. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 968.
  11. Nowy Sącz - tablica upamiętniająca dowódców 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 2015-04-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]