Przejdź do zawartości

Józef Adam Feliks Lasocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Adam Feliks Lasocki
Josef Graf Lasocki von Lasocino
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1861
Bieżuń

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1931
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1882–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

8 Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Odznaka za Służbę Wojskową (25 lat)

Józef Adam Feliks Bronisław Lasocki[a] herbu Dołęga (ur. 27 listopada 1861[2] w Bieżuniu, zm. 8 czerwca 1931 w Krakowie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Bronisława, właściciela ziemskiego, powstańca 1863, i Felicji z Wołowskich. Po ojcu był dziedzicznym hrabią belgijskim, sam uzyskał potwierdzenie tytułu w Austrii 8 kwietnia 1888[3]. Kształcił się w gimnazjum w Tarnopolu i Rzeszowie (1879)[4]. W latach 1878–1879 ukończył dwa semestry na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jeden semestr na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Genewie, po czym przerwał studia i odbył jednoroczną ochotniczą służbę wojskową w 1 Galicyjskim pułku ułanów w Krakowie. W latach 1880–1882 uczył się w szkole kadetów. Od 1882 w armii austriackiej. Ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii i jako oficer zawodowy służył w austriackiej kawalerii do 1913 w 1 pułku ułanów w Krakowie. Podpułkownik z 1911. 1 września 1913 objął dowództwo pułku ułanów nr 2 w Tarnowie[5]. Dowodził tym pułkiem na froncie rosyjskim I wojny światowej. Na stopień pułkownika awansował ze starszeństwem z 1 listopada 1914 i 29. lokatą[1]. W marcu 1917 objął dowództwo 24 Brygady Piechoty i sprawował je do 20 sierpnia tego roku[5]. Następnie został komendantem 131 Brygady Strzelców[1], a później 107 Brygady Strzelców[5][6]. 30 maja 1918 awansował na generała majora[6].

7 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Łódź”. W marcu 1919 objął dowództwo 2 Brygady Jazdy, a następnie Grupy Zaniemeńskiej, 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej (od 21 października 1919) i 8 Dywizji Piechoty (od listopada 1919). Od 25 lutego 1920 pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. W sierpniu 1920 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Grupy „Dolnej Wisły”. 17 sierpnia przybył ze swoim sztabem do Łącka. Z uwagi na zakończenie walk na odcinku grupy dowództwa nie objął[7]. 9 września 1920 ponownie przeniesiony został do dyspozycji Naczelnego Wodza, w ramach której otrzymał zadanie przeprowadzenia przeglądu (perlustracji) taborów Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów[8]. Na emeryturze osiadł w Krakowie, gdzie zmarł 8 czerwca 1931[9].

Był żonaty z baronówną Marią Teresą z Romaszkanów[10][11], z którą miał czworo dzieci:

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako Josef Graf Lasocki von Lasocino[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Generale und Obersten 1918 ↓, s. 27.
  2. Rocznik Oficerski 1923 (s. 1575) podaje jako datę urodzenia 27 listopada 1862 r.
  3. Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 535-536.
  4. Rydel 2001 ↓, s. 219.
  5. a b c Rydel 2001 ↓, s. 220.
  6. a b Generale und Obersten II 1918 ↓, s. 15.
  7. Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919–1920 ... s. 40.
  8. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 07.11.1923 r.
  9. Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 171, Nr 4 z 22 lutego 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  10. a b c Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. XIV. Lasoccy-Liwiński. Warszawa: 1911, s. 11-12.
  11. Józef Adam Feliks Bronisław hr. Lasocki z Lasocina h. Dołęga, www.sejm-wielki.pl
  12. graf Lasocki von Lasocino. Muzeum Stutthof w Sztutowie. [dostęp 2023-11-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]