Przejdź do zawartości

Józef Mazurek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Mazurek
Ilustracja
Józef Mazurek (1924)
Data urodzenia

17 listopada 1893

Data śmierci

27 stycznia 1959

Narodowość

polska

Rodzice

Antoni, Marianna

Małżeństwo

Alina Hulanicka

Krewni i powinowaci

Jan Sadlak (wuj)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Józef Mazurek
Ilustracja
por. dr Józef Mazurek (przed 1929)
major major
Data urodzenia

5 listopada 1894

Data śmierci

27 stycznia 1959

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

CWSGiS

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Józef Mazurek[1] (ur. 17 listopada 1893 w Bzitem[2], zm. 27 stycznia 1959) – polski lekarz z tytułem doktora, sportowiec, trener, wykładowca, autor podręczników i wojskowy.

Osiągnięcia sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 listopada 1893[2][3]. W latach 1920–1927 czterokrotny mistrz Polski jako sternik osad wioślarskich (1920 – czwórki; 1923 – czwórki; 1925 – ósemki; 1927 – czwórki). Trzykrotny uczestnik Mistrzostw Europy w wioślarstwie (1925, 1926, 1927). Lekarz polskiej ekipy olimpijskiej w St. Moritz i Amsterdamie (1928). Doradca przy programowaniu kursu instruktorów narciarskich-lotników w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1934–1935). Reprezentował Polskę na Międzynarodowym Kongresie Lekarskim dla wychowania fizycznego i sportu, odbywającym się w St. Moritz z okazji zimowych igrzysk olimpijskich w 1928 r. Kongres ten postanowił stworzyć Międzynarodowy Związek Lekarski dla Wychowania Fizycznego i Sportu, później przekształcony w Międzynarodową Federację Medycyny Sportowej (FIMS)[4].

Służba wojskowa, praca naukowa i zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1913 rozpoczął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Po ewakuacji, kontynuował studia na wydziale lekarskim na Uniwersytecie Kijowskim (1915–1918), następnie wstąpił do wojska polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Uczestnik III powstania śląskiego. Pełnił obowiązki lekarza naczelnego 3 Pułku Piechoty[5]. Został awansowany do stopnia porucznika podlekarza w korpusie oficerów sanitarnych ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1921[6], następnie zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[7][8]. W 1923, 1924 jako młodszy lekarz 24 pułku piechoty i 2 Batalionu Sanitarnego był odkomenderowany na studia na Uniwersytet Warszawski[9][7]. Tam ukończył studia uzyskując tytuł doktora nauk medycznych. Pracował w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów (CSWGiS) w Poznaniu (1926–1929), gdzie od 8 listopada 1927 był lekarzem szkoły, a ponadto był tam instruktorem wioślarstwa i narciarstwa, wykładał higienę i teorię masażu, a ponadto jako lekarz sportowy towarzyszył kadrze Polski na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1928[10]. Następnie jako naczelny lekarz w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego (CIWF) w Warszawie (1929–1932)[11]. Został awansowany do stopnia kapitana lekarza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[12]. W 1932 był oficerem lekarzem w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego (1932). Następnie funkcjonował jako naczelny lekarz Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1938–1939) i kierownik wychowania fizycznego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego (1935–1938), ordynator 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu i 1 Szpitala Okręgowego w Poznaniu[4].

Od 1935 do wybuchu wojny, wykładowca Teorii Wychowania Fizycznego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego i jednocześnie Kierownik Wychowania Fizycznego Młodzieży Akademickiej w Warszawie. Wykładowca higieny i masażu w CWSGiS w Poznaniu, wykładał ponadto podstawy masażu sportowego w CIWF[4].

Major Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej 1939 roku szef sanitarny 55 DP (Armia „Kraków”)[13], z którą przeszedł cały szlak bojowy[14]. Podczas okupacji lekarz polikliniki położniczej w Warszawie, a później lekarz domowy Ubezpieczalni Społecznej w Tomaszowie Lubelskim[15].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Autor m.in.:

  • Mazurek J. Fizjologiczne podstawy oddychania w wioślarstwie. Sport Wodny, 1927, 3(7): 121–122.
  • Mazurek J. Wrażenia z II-giej Zimowej Olimpjady w St. Moritz. Przegląd Sportowo-Lekarski, 1929; 1(1): 78–83.
  • Mazurek J. Zaprawa marszowa. Wydawnictwo Druk „Kadra”, Warszawa, 1930.
  • Mazurek J. Wioślarstwo kobiece. Gł. Księgarnia Wojskowa, Warszawa, 1936; Rożniatowski T. Mój żywot lekarza wojskowego. Wydawnictwo MON, Warszawa, 1987, s. 67–68; Szydłowski Z.
  • Mazurek J. Badania kwalifikacyjne kandydatów do C. I. W. F. Przegląd Sportowo-Lekarski, 1929; 1: 297; Wielkie Regaty Międzynarodowe i o Mistrzostwo Polski. Bydgoszcz, 30–31 VII 1927. Sport Wodny, 1927; 3(11): 206.

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego właściciela majątku Bzite Krupskie[18] i Marianny z Sadlaków[19], jej brat Jan Sadlak – był prezesem partii Zjednoczenie Ludowe i PSL Piast. Żona – Alina Hulanicka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji wojskowej określany jako Józef Mazurek II.
  2. a b c Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 114. ISBN 978-83-962258-2-5.
  3. Rocznik Oficerski 1923, 1924
  4. a b c H. Kuński: Słownik biograficzny medycyny sportowej w „Medycynie sportowej”, 142/2003
  5. Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 115. ISBN 978-83-962258-2-5.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1207.
  7. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1028.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 740.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 195, 1135.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 71.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 826.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 331.
  13. L. Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1976, s. 263, P. Saja: Armia Lublin 1939, Toruń 2003, s. 311, W. Stebnik: Armia Kraków 1939, Warszawa 1989, s. 692.
  14. Przebieg służby wojskowej w Aktach personalnych CAW (Centralne Archiwum Wojskowe), tap. 2851/34/54
  15. Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 123. ISBN 978-83-962258-2-5.
  16. M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.
  17. Katarzyna Janiszewska, Magdalena Stokłosa, Aleksandra Wójcik: Sportowcy dla niepodległej. Opowieść na rok powstań śląskich. 2021, s. 116. ISBN 978-83-962258-2-5.
  18. Spis Alfabetyczny Obywateli Ziemskich Królestwa Polskiego ze wskazaniem ostatniej stacji pocztowej, Warszawa 1909
  19. Akt chrztu z dnia 5.11.1893 nr 462/1893 - w zbiorach Archiwum Państwowego w Lublinie

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]