Przejdź do zawartości

Język starogrecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii


ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα
Obszar

Starożytna Grecja

Liczba mówiących

0 (język martwy)

Pismo/alfabet

greckie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 9 wyłącznie język drugi
Kody języka
ISO 639-1 brak
ISO 639-2 grc
ISO 639-3 grc
IETF grc
Glottolog anci1242
Ethnologue grc
GOST 7.75–97 дрг 186
SIL GRC
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka starogreckiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji. W takim ujęciu nazwa „język starogrecki” odnosi się do następujących faz rozwojowych języka:

Czasami pojęcie to rozciąga się[kto?] także na język mykeński. Z drugiej strony czasem zawęża się[kto?] je tylko do greki klasycznej.

Według ISO 639, język starogrecki (do 1453) ma kod grc, natomiast język nowogrecki (od 1453) posiada kod el.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]