Kajman żakare
| Caiman yacare[1] | |
| (Daudin, 1802) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kajman żakare |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Kajman żakare (Caiman yacare) – gatunek gada z rodziny aligatorowatych.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Z wyglądu podobny do kajmana okularowego i do niedawna był uważany za jego podgatunek. Jak u wszystkich kajmanów skórę grzbietu i brzucha pokrywają kostne płytki. Jego nazwa pospolita, kajman piraniowy, nawiązuje do widocznych zębów dolnej szczęki, które wystają na boki szczęki górnej.
Rozmiary[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała kajmana wynosi od 2,5 do 3 m.
Biotop[edytuj | edytuj kod]
Słodkowodny. Zajmuje rozmaite siedliska w tym rzeki i jeziora. Ma najdalej na południe wysunięty zasięg spośród wszystkich kajmanów.
Pokarm[edytuj | edytuj kod]
Spośród wodnych bezkręgowców głównie ślimaki oraz kręgowce: ryby, płazy, gady i ptaki. Poluje, czając się w wodzie oraz na brzegach. Jego silny ogon potrafi wynurzyć się z wody, łapiąc ofiarę w locie[3].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej w środku pory deszczowej samica buduje gniazdo w kształcie kopca, do którego składa od 21 do 38 jaj. Samica pozostaje w pobliżu gniazda i pomaga młodym przy wylęgu. Młode opuszczają gniazdo w marcu.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Południowej: północnej Argentynie, południowej Brazylii i Boliwii oraz w Paragwaju. Trzyma się raczej z dala od rwących rzek, wybierając spokojniejsze strumienie[3]. Szacowana dzika populacja wynosi od 100000 do 200000 osobników.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caiman yacare, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Caiman yacare, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b Krwawa walka drapieżników. Kajman kontra pirania, „Świat na dłoni” (12/2018), s. 6-7, ISSN 2300-3723.
_2006-09-19.JPG)