Kamień (województwo lubuskie)
52°03′48″N 15°07′33″E/52,063333 15,125833| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
261[1] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-600[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0910593 |
Położenie na mapie gminy Krosno Odrzańskie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 52°03′48″N 15°07′33″E/52,063333 15,125833
| |
Kamień (niem. Kähmen[3]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.
Kamień w czasach nowożytnych, w XVIII wieku oraz Morsko były własnością rodziny von Vogel, ale majątek już w 1764 roku przeszedł na własność urzędnika z Krosna o nazwisku Bochen[3]. Jacob Caspar dobra kamieńskie nabył w 1837 roku, a po jego śmierci, prawie do końca XIX wieku pozostawały w rękach jego kolejnych spadkobierców. W 1879 roku odnotowano, że dobra należały do Georga Caspara, a we wsi pracowały młyn i tartak parowy, wapniarnia oraz cegielnia[3]. Majątek w 1892 roku był własnością Paula Friedricha Egera, a do królewskiego nadleśniczego Eberharda von Groote należał przed II wojną światową. Po niemieckich właścicielach dóbr kamieńskich pozostał położony w północno–zachodniej części wsi zespół pałacowo–parkowy i folwarczny. Pałac z lat trzydziestych XX wieku, otoczony parkiem krajobrazowym jest dominującym obiektem zespołu, do którego prowadzi owalny podjazd z kamienną fontanną pośrodku. Wokół podwórza gospodarczego są zgrupowane budynki folwarczne[3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[4]:
- zespół pałacowy i folwarczny, z połowy XIX wieku, po 1930 roku:
- pałac jest budowlą założoną na planie prostokąta z tarasem przy fasadzie i werandą przy elewacji ogrodowej. Obiekt posiada wysoki dach czterospadowy z wystawkami. W elewację frontową jest wkomponowany ryzalit, który wieńczy nieduży taras, a w części dachowej facjata. Portal wejściowy mieści się w ryzalicie. We wnętrzu budynku, który po 1945 roku został znacznie przekształcony w związku z dostosowaniem go do potrzeb technikum Rolniczego, zachowała się jedynie częściowo historyczna stolarka okienna i drzwiowa oraz snycerka klatek schodowych. Pałac wraz z pozostałymi elementami założenia znajduje się obecnie w rękach prywatnych[3].
- dom mieszkalny
- park z aleją dojazdową
- ptaszarnia
- stodoła
- budynek gospodarczy
- dwa magazyny.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 423 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 218.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 19. [dostęp 2013-01-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 218. ISBN 978-83-919914-8-0.
