Kamienica Wildera w Warszawie
 nr rej. 1396-A z 18.10.1989[1]
| |
 Kamienica od strony ul. Bagatela | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Bagatela 10 |
| Styl architektoniczny |
secesja[2] lub wczesny modernizm z elementami secesji[3] |
| Rozpoczęcie budowy |
1911 |
| Ukończenie budowy |
1912 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′49,630″N 21°01′23,880″E/52,213786 21,023300
| |
Kamienica Wildera[2][4] – zabytkowa kamienica znajdująca się przy ul. Bagatela 10 w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Sześciopiętrowa kamienica została wzniesiona w latach 1911–1912 według projektu Józefa Napoleona Czerwińskiego i Wacława Heppena[4] (upamiętnia ich napis na frontowej ścianie budynku)[5]. Wyróżnia ją jednorodność secesyjnego opracowania bryły budynku, fasady oraz detalu architektonicznego[2].
Kamienica ma układ półtorapodwórzowy zamknięty[4]. Na zwieńczonej zaokrąglonym szczytem z oculusem fasadzie znajdują się dwa identyczne czterokondygnacyjne, trójosiowe zaokrąglone wykusze z najwyższą kondygnacją w formie loggi[2][4]. Podstawy wykuszy i szczyt wieńczący budynek wypełnia sztukateria z liści i owoców winorośli[6]. Główne wejście prowadzi do przejazdu bramnego z trójskrzydłowymi drewnianymi wrotami o wysokości dwóch kondygnacji[2]. W przejeździe bramnym znajdują się sztukaterie z liści i owoców leszczyny na pilastrach i żebrach sklepienia oraz jabłoni z owocami w nadprożu drzwi[6].
W 1921 roku w kamienicy urodził się (i do 1936 roku mieszkał) Krzysztof Kamil Baczyński[7], co upamiętnia tablica odsłonięta w 1981 roku[8].
W czasie remontu w 1989 roku zniszczono część bogatej secesyjnej florystycznej ornamentyki[4]. W tym samym roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) – stan na 30 czerwca 2022 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 27. [dostęp 2022-10-09].
- ↑ a b c d e Anna Szkurłat: Secesja w architekturze Warszawy. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1999, s. 133. ISBN 83909794-9-7.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 48.
- ↑ a b c d e Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 103. ISBN 83-902793-5-5.
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom I. Śródmieście Południowe. Warszawa: Wydawnictwo VEDA, 2004, s. 8−9. ISBN 83-85584-45-5.
- ↑ a b Anna Szkurłat: Secesja w architekturze Warszawy. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1999, s. 134. ISBN 83909794-9-7.
- ↑ Wiesław Budzyński: Warszawa Baczyńskiego. Warszawa: Oficyna Literacka Noir Sur Blanc, 2004, s. 12, 39. ISBN 83-2393-081-1.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w. Warszawa: Argraf, 2004, s. 345. ISBN 83-912463-4-5.