Przejdź do zawartości

Kanji Ishiwara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanji Ishiwara
石原 莞爾
Ishiwara Kanji
Ilustracja
Kanji Ishiwara (1945)
Rikugun-chūjō generał porucznik Rikugun-chūjō
generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1889
Shōnai

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1949
Tokio

Przebieg służby
Lata służby

1909–1941

Siły zbrojne

 Armia Cesarska

Stanowiska

dowódca
• 4 Pułku Piechoty
• 16 Dywizji

Główne wojny i bitwy

wojna chińsko-japońska

Odznaczenia
Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Złote i Srebrne Promienie Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Order Złotej Kani III klasy (Japonia) Złote Promienie z Rozetą Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Pamiątkowy Medal Wstąpienia na Tron Cesarza Yoshihito (Japonia) Medal Wojskowy za Wojnę Chińsko-Japońską 1931-1934 (Japonia) Medal Zasługi Ustanowienia Państwa (Mandżukuo)

Kanji Ishiwara (jap. 石原 莞爾 Ishiwara Kanji; ur. 18 stycznia 1889 w Shōnai, zm. 15 sierpnia 1949 w Tokio)generał porucznik Cesarskiej Armii Japońskiej i polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki swym publikacjom na temat misji imperium japońskiego w Azji, w wielu kręgach uchodził za proroka i geniusza. Odegrał główną rolę w planowaniu tzw. incydentu mandżurskiego z września 1931, który pociągał za sobą wojskową okupację położonej w północno-wschodnich Chinach Mandżurii.

Przed przydzieleniem do Armii Kwantuńskiej, Ishiwara powszechnie głosił, że wojna Japonii z mocarstwami zachodnimi jest nieunikniona. Pod wpływem takich pisarzy, jak Jirō Nanbu, ostrzegał przed apokaliptycznymi skutkami wojny ostatecznej. Zgodnie z jego zaleceniami, aby sprostać tym wyzwaniom, Japonia powinna dokonać podboju wschodniej Azji, co dałoby jej dostęp do bogactw naturalnych regionu.

W polityce wewnętrznej zaś proponował głębokie przekształcenia japońskich instytucji i społeczeństwa. Jego plan, który w 1937 stał się Pięcioletnim Planem Rozwoju Mandżurii, miał na celu zwiększenie produkcji na tym kontrolowanym przez Japonię obszarze poprzez wprowadzenie tam kapitałochłonnego przemysłu zarządzanego przez Japończyków.

Wyrazem uznania jakim cieszył się Ishiwara w armii cesarskiej, była jego nominacja w 1935 na stanowisko szefa oddziału operacyjnego sztabu generalnego. Jego coraz większe zaangażowanie polityczne, szczególnie próby obalenia gabinetu premiera Ugaki w styczniu 1937, znacznie zmniejszyły jego prestiż. Mimo udziału we wcześniejszej japońskiej agresji na kontynencie azjatyckim, Ishiwara przeciwstawiał się wojnie chińsko-japońskiej po incydencie na moście Marco Polo w 1937, głównie dlatego, że za największego wroga Japonii uważał Związek Radziecki.

W miarę rozszerzania się wojny, kolejne nominacje oficerskie postawiły Ishiwarę poza ścisłym kręgiem dowództwa, a w 1941 został zmuszony do rezygnacji ze służby.

Wzywany na świadka w procesach tokijskich w latach 1946-1948 domagał się uznania swej współodpowiedzialności za incydent mandżurski i wyraził zdumienie wobec decyzji sądu, że nie posadzono go wraz z innymi na ławie oskarżonych.

Jego inteligencja i niekonwencjonalne zachowanie zjednały mu podziw wielu kolegów oficerów, wzbudzając jednocześnie podejrzliwość wojskowego establishmentu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mark R. Peattie, Ishiwara Kanji and Japan's confrontation with the West, Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1975, ISBN 0-691-03099-5, OCLC 1102846.
  • Peter Wetzler: Hirohito and War: Imperial Tradition and Military Decision-Making in Prewar Japan, University of Hawaii Press 1998, ISBN 0-8248-1166-6