Karabin maszynowy Ho-103
 Karabin maszynowy Ho-103 w muzeum Steven F. Udvar-Hazy Center | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
12,7 mm |
| Nabój | |
| Taśma nabojowa |
taśma |
| Wymiary | |
| Długość |
1240 mm[1] |
| Długość lufy |
810 mm[1] |
| Masa | |
| karabinu właściwego |
22 kg[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
780 m/s[2] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
900 strz./min[1] |
Karabin maszynowy Ho-103 (ホ103, karabin maszynowy Armii Typ 1 kalibru 13 mm) – japoński lotniczy karabin maszynowy kalibru 12,7 mm z okresu II wojny światowej używany w samolotach Sił Powietrznych Cesarskiej Armii Japonii.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Karabiny maszynowe używane przez armię japońską o kalibrze ponad 11 mm określane były jako „działka automatyczne” (kikan hou)[3]. Dalsze oznaczenie, w tym przypadku „Typ 1” oznaczało według kalendarza japońskiego rok wprowadzenia do służby 2601 (1941 według kalendarza gregoriańskiego). Około 1940 Armia wprowadziła nowy system oznaczeń broni automatycznej, w którym wielkokalibrowe karabiny maszynowe otrzymały oznaczenie „Ho” (skrót od kana hou - „działko”, katakana ホ) - i numer projektu (shiki)[4].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Karabin miał bardzo zbliżoną konstrukcję do amerykańskiego Browninga 12,7 mm. Według niektórych źródeł bazował on na wersji M2[5][6], a inne sugerując, że był bliską kopią modelu M1921 12,7 mm[7].
W odróżnieniu od Browninga który używał amunicji .50 BMG, japoński karabin używał mniejszych nabojów 12,7 mm x 81SR[6], co pozwoliło na zmniejszenie wagi karabinu do 22[6][1]-23 kilogramów[2]. Stosunkowo mała masa broni połączona z dużą szybkostrzelnością teoretyczną, 900 strzałów na minutę, czyniła z niego bardzo skuteczną broń[6], choć podobnie jak wszystkie Browningi był trudny w synchronizacji co zmniejszało jego szybkostrzelność praktyczną nawet do 400 strzałów na minutę[2]. Prędkość wylotowa pocisków wynosiła 780 metrów na sekundę[2].
Karabin działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy[1][2].
Długość karabinu wynosiła 124[1]–126[2] centymetrów, a długość jego lufy 81 centymetrów[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Karabin w wersji podstawowej, Ho-103, używały był w myśliwcach Sił Powietrznych Cesarskiej Armii Japonii takich jak:
- Nakajima Ki-43[8]
- Nakajima Ki-44[9]
- Mitsubishi Ki-51[10]
- Kawasaki Ki-60[11]
- Kawasaki Ki-61[12]
- Kawasaki Ki-64[13]
- Tachikawa Ki-74[14]
- Nakajima Ki-84[15]
- Rikugun Ki-93[16]
- Kawasaki Ki-100[16]
- Kawasaki Ki-102[17]
W wersji ruchomej, Ho-104, która różniła się tylko detalami od wersji podstawowej, używany był w samolotach:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h A.G. Williams: Rapid Fire. s. 238.
- ↑ a b c d e f Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 121.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 114.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 115.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 528.
- ↑ a b c d A.G. Williams: Rapid Fire. s. 58.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 119.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 213.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 222.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 181.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 112.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 119.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 122.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 261.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 237.
- ↑ a b René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 133.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 137.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 191.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
- Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1.
- Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.