Kawasaki Ki-64
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Kawasaki |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
jednopłat o konstrukcji całkowicie metalowej z chowanym podwoziem |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1943 |
| Lata produkcji |
1943 |
| Wycofanie ze służby |
1944 |
| Liczba wypadków |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Kawasaki Ha-201 |
| Moc |
2350 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,5 m |
| Długość |
11,03 m |
| Wysokość |
4,25 m |
| Powierzchnia nośna |
28 m² |
| Masa | |
| Własna |
4050 kg |
| Startowa |
5100 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
690 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5 m 30 s na wysokość 5000 m |
| Pułap |
12 000 m |
| Zasięg |
1000 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 działka 20 mm | |
| Użytkownicy | |
| Cesarska Armia Japońska | |
Kawasaki Ki-64 (oznaczenie amerykańskie - Rob) – prototypowy japoński samolot myśliwski z okresu II wojny światowej zaprojektowany w firmie Kawasaki przez Takeo Doia. Samolot miał nietypowy system napędowy składający się z dwóch połączonych razem silników napędzających śmigła przeciwbieżne oraz równie nietypowy system chłodzenia silników przez całą powierzchnię skrzydeł. Zbudowano tylko jeden prototyp, projekt został porzucony w 1944.
Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]
W 1939 Takeo Doi (土井 武夫), pomimo licznych zajęć nad Kawasaki Ki-45 i pracą nad projektami, które w przyszłości zaowocowały samolotami Kawasaki Ki-60 i Ki-61, rozpoczął także wstępne prace projektowe nad nowym myśliwcem o niekonwencjonalnej konstrukcji[1]. W tym czasie projekt nie został oficjalnie autoryzowany przez dowództwo Armii i czasowo został on porzucony[1]. W listopadzie 1940 projekt otrzymał oficjalną zgodę Armii i został wskrzeszony pod oznaczeniem Ki-64, według wymagań dowództwa Armii samolot miał osiągać prędkość przynajmniej 700 km/h na wysokości 5000 metrów i być w stanie wspiąć się na tę wysokość w co najwyżej pięć minut[1].
Współpracując z inżynierami z fabryki silników w Akashi, Takeo Doi zdecydował się użyć do napędu nowego samolotu silnika Kawasaki Ha-201, który faktycznie składał się z dwóch, 12-cylindrowych, chłodzonych wodą silników Kawasaki Ha-20[1].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Kawasaki Ki-64 był jednomiejscowym, jednosilnikowym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej[2]. Samolot miał klasyczne podwozie z kołem ogonowym, podwozie główne było wciągane w locie[2]. Kabina pilota była zamknięta[2].
Napęd stanowiły dwa, 12-cylindrowe, chłodzone wodą silniki Kawasaki Ha-20 pracujące jako jedna jednostka napędowa o łącznej mocy 2350 KM na wysokości morza (2200 KM na wysokości 3900 m n.p.m.), silnik napędzał dwa trzypłatowe śmigła w układzie przeciwbieżnym[2]. Oba silniki znajdowały się w centralnej części kadłuba, jeden silnik znajdował się przed kabiną pilota, a drugi silnik był położony za kokpitem[1]. Przednie śmigło o zmiennym skoku napędzane było przez tylny silnik, a tylne śmigło o stałym skoku napędzane było przez przedni silnik[1].
Samolot miał bardzo nietypowy system chłodzenia silników, który używał prawie całej powierzchni skrzydeł i klap jako radiatora[1]. Do chłodzenia silników używana była woda, w każdym skrzydle znajdował się 70-litrowy zbiornik, a łączna powierzchnia skrzydeł używana jako radiator wynosiła 24 metry kwadratowe[1]. Przedni silnik miał chłodnicę na lewym skrzydle, a tylny na prawym[1]. Skrzydła o zmodyfikowanym profilu laminarnym zawierały także zbiorniki z paliwem[1].
Samolot mierzył 11,03 m długości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 13,5 m, a jego wysokość 4,25 m, powierzchnia skrzydeł wynosiła 28 metrów kwadratowych, obciążenie powierzchni skrzydeł wynosiło 182 kg/m2[2]. Masa własna samolotu wynosiła 4050 kg, a masa startowa 5100 kg[2]. Samolot osiągał prędkość 590 km/h na wysokości 5000 m, wejście na tę wysokość zabierało mu 5 minut i 30 sekund[2]. Pułap maksymalny wynosił 12,000 m, a zasięg 1000 km[2].
Uzbrojenie samolotu składało się z czterech działek Ho-5 kalibru 20 mm; dwa znajdowały się w dolnej części kadłuba pod nosem oraz po jednym w każdym skrzydle[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nietypowa instalacja silników została bardzo dokładnie przetestowana w czasie badań prototypu w tunelu aerodynamicznym, w tym czasie jeden egzemplarz Kawasaki Ki-61 został specjalnie zmodyfikowany w celu przetestowania na nim systemu chłodzenia silników Ki-64[1]. Wyniki testów były bardzo zadowalające, powierzchniowy system chłodzenia pozwalał na zwiększenie maksymalnej prędkości samolotu o około 40 km/h i nie wydawał się bardzo podatny na uszkodzenia bojowe[1]. Jego podstawową wadą było ograniczeni dostępnego miejsca w skrzydłach na zbiorniki z paliwem, co z kolei zmniejszało zasięg samolotu[1].
Pierwszy i jedyny prototyp został ukończony w grudniu 1943[2]. Odbyto na nim tylko pięć lotów, w czasie ostatniego lotu zapalił się w nim tylny silnik i pilot został zmuszony do awaryjnego lądowania uszkadzając przy tym samolot[1]. Uszkodzony silnik został odesłany do naprawy w fabryce w Akashi, a reszta samolotu została odesłana na naprawę do Gifu[2]. Po wypadku zaprzestano dalszych prac nad samolotem koncentrując się na produkcji i projektach bardziej konwencjonalnych konstrukcji[1]. W późniejszym czasie zaproponowano jeszcze zaprojektowanie wersji Ki-64 KAI z silnikami o większej mocy i prędkości maksymalnej wynoszącej około 800 km/h, ale ten projekt nigdy nie powstał[2].
Po wojnie fragmenty kadłuba samolotu i skrzydeł zawierające system chłodniczy zostały wysłane do bazy USAAF w Wright Field[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kawasaki Ki-64 (krótka historia i rysunek samolotu). [dostęp 2012-11-08]. (ang.).
- Kawasaki Ki-64 (krótka historia i zdjęcie samolotu). [dostęp 2012-11-08]. (ang.).
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty transportowe | |
| Samoloty szkolno-treningowe | |
| Samoloty kamikaze | |
| Szybowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| Inne |
.svg)