Katarzyna II de Valois

Katarzyna II de Valois
	tytularna Cesarzowa Łacińska; jako Katarzyna II
Okres	od 1307/1308; do 20 września 1346
Poprzednik	Katarzyna I; (Katarzyna I de Courtenay)
Następca	Robert II; (Robert I z Tarentu)
	księżna Tarentu
Okres	od 1313; do 26 grudnia 1332
Jako żona	Filipa I z Tarentu
	Dane biograficzne
Dynastia	Walezjusze
Data urodzenia	1303
Data śmierci	20 września 1346
Ojciec	Karol de Valois
Matka	Katarzyna I de Courtenay
Mąż	Filip I z Tarentu
Dzieci	Robert z Tarentu,; Ludwik,; Małgorzata,; Maria,; Filip II z Tarentu

Katarzyna II de Valois, fr. Catherine II de Valois-Courtenay (ur. 1303^[1], zm. 20 września 1346^[2]^[1]) – tytularna cesarzowa Konstantynopola od 1307 r.^[1], księżna Tarentu w latach 1313-1332 jako żona Filipa I.

Była także regentką Księstwa Achai 1332-1341 i Gubernatorem Kefaloniii 1341-1346.

Pochodzenie

Była najstarszą córką hrabiego Karola Walezjusza, brata a następnie stryja kolejnych królów Francji, i jego drugiej żony Katarzyny I, tytularnej cesarzowej Konstantynopola^[1], z kapetyńskiej gałęzi rodu de Courtenay.

Była siostrą Jana - hrabiego Chartres (zmarłego w dzieciństwie), Joanny - żony hrabiego Roberta III d’Artois i Izabeli, zakonnicy^[1].

Miała liczne przyrodnie rodzeństwo, m.in. Filipa VI, króla Francji i Marię, księżną Kalabrii^[1] (matkę przyszłej królowej Neapolu Joanny I).

Małżeństwo

W młodości została zaręczona z Hugonem V Burgundzkim, ale w 1307 po śmierci jej matki, jej ojciec zerwał te zaręczyny.

W 1313, w Fontainebleau poślubiła ostatecznie Filipa I, księcia Tarentu^[1] (1278-1332), syna Karola II Andegawena i Marii Węgierskiej - Katarzyna była jego drugą żoną.

Jej kochankiem był Niccolò Acciaiuoli^[3]^[4].

Intrygi na dworze królewskim w Neapolu

W 1345 r. ofiarą zabójstwa padł mąż królowej Neapolu Joanny I, królewicz węgierski i książę Kalabrii Andrzej Andegaweński. Według niektórych źródeł inicjatorami tego zabójstwa była Katarzyna i jej młodszy syn Ludwik^[3]^[4]. Wspólnikiem Katarzyny i Ludwika był Karol d'Artois, bękart króla Roberta I Mądrego wraz z synem Bertrandem^[4].

Kronikarz Domenica da Gravina twierdził, że Katarzyna otruła księżną-wdowę Durazzo, Agnes Périgord^[3]. Powodem zabójstwa miały być rosnące wpływy Agnes na dworze królewskim spowodowane zainicjowaniem małżeństwa Marii, młodszej siostry i ówczesnej dziedziczki królowej Joanny I, z synem Agnes, Karolem, co Katarzyna postrzegała jako zagrożenie dla pozycji własnych synów^[3]^[4].

Potomstwo

Filip i Katarzyna mieli pięcioro dzieci:

Roberta z Tarentu (1319–1364), księcia Tarentu, tytularnego cesarza Konstantynopola jako Robert II,
Ludwika (1320–1362), męża Joanny I, królowej Neapolu^[4],
Małgorzatę (1325–1380), matkę Jakuba de Baux, księcia Achai, tytularnego cesarza Konstantynopola,
Marię (1327–?, zmarła młodo),
Filipa II z Tarentu (1329–1373), księcia Tarentu, tytularnego cesarza Konstantynopola jako Filip III.

Herby

księstwa Achai

Cesarstwa Łacińskiego

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g MauriceM. Druon MauriceM., Królowie przeklęci. Lew i lilie., 2011, s. 396, ISBN 978-83-7515-160-2 .
↑ We wszystkich źródłach podaje się rok 1346, jednak Kazimierz Chłędowski w Historiach Neapolitańskich podaje, że śmierć Katarzyny nastąpiła rok później tj. w 1347 r.
↑ ^a ^b ^c ^d GIOVANNA I d'Angiò, regina di Sicilia - Enciclopedia [online], Treccani [dostęp 2025-03-22] (wł.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e szkic literacki Kazimierza Chłędowskiego (rozdział III „Historii neapolitańskich” z 1917 r., [w:] Polona, polona.pl, s. 56-70 [dostęp 2025-03-22] .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g MauriceM. Druon MauriceM., Królowie przeklęci. Lew i lilie., 2011, s. 396, ISBN 978-83-7515-160-2 .

[2] We wszystkich źródłach podaje się rok 1346, jednak Kazimierz Chłędowski w Historiach Neapolitańskich podaje, że śmierć Katarzyny nastąpiła rok później tj. w 1347 r.

[:1-3] GIOVANNA I d'Angiò, regina di Sicilia - Enciclopedia [online], Treccani [dostęp 2025-03-22] (wł.).

[:2-4] szkic literacki Kazimierza Chłędowskiego (rozdział III „Historii neapolitańskich” z 1917 r., [w:] Polona, polona.pl, s. 56-70 [dostęp 2025-03-22] .

[1]

[2]

[3]

[4]

Władcy Cesarstwa Łacińskiego	Baldwin I Flandryjski (1204–1205) Henryk Flandryjski (1205–1216) Piotr II de Courtenay (1217) Robert I de Courtenay (1217–1228) Baldwin II (1228–1261) Jan z Brienne (1231–1237)
Tytularni cesarze łacińscy	Baldwin II (1261–1273) Filip I de Courtenay (1273–1283) Katarzyna I de Courtenay (1283–1308) Karol de Valois (1302–1308) Katarzyna II de Valois (1308–1346) Filip I z Tarentu (1313–1332) Robert II z Tarentu (1346–1364) Filip II z Tarentu (1364–1373) Jakub de Baux (1373–1383)