Przejdź do zawartości

Kazimierz Gumiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Gumiński
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1908
Zalesie

Data i miejsce śmierci

26 września 1983
Kraków

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia fizyczna
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Praca zawodowa
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Jagielloński

Kazimierz Gumiński (ur. 4 marca 1908 w Zalesiu, zm. 26 września 1983 w Krakowie) – polski fizykochemik, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej i rocznej służbie wojskowej, w 1926 roku rozpoczął studia chemiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w roku 1931. Pracował potem na Uniwersytecie Warszawskim i obronił tam doktorat w 1937. W 1939 roku brał udział w wojnie obronnej z '39. Po wojnie związał się z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie w 1948 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W tym samym roku objął Katedrę Chemii Fizycznej, a trzy lata później został dziekanem Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. We wrześniu 1952 został kierownikiem pierwszej w Polsce Katedry Chemii Teoretycznej powołanej na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UJ.

W latach 1954–1962 pracował w Zakładzie Fizykochemii Zjawisk Powierzchniowych PAN w Krakowie. W 1962 uzyskał tytuł profesora. W latach 1959–1962 członek Zespołu Rzeczoznawców Chemii Rady Głównej. W latach 1959–1961 przewodniczący Krakowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego. W obrębie jego zainteresowań były: chemia teoretyczna, luminescencja anod aluminiowych, przewodnictwo elektryczne kryształów organicznych oraz termodynamika i teoria procesów nieodwracalnych.

Odznaczony Nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego (1963, 1973, 1977) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1975). Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[1][2].

Wybrane monografie

[edytuj | edytuj kod]
  • Termodynamika (1955, 1986)
  • Termodynamika procesów nieodwracalnych (1962, 1983)
  • Półprzewodniki organiczne (1964) (wraz z Krzysztofem Pigoniem i Jerzym Vetulanim)
  • Elementy chemii teoretycznej (1964, 1989)
  • Wykłady z chemii fizycznej (1979)

Uczniowie

[edytuj | edytuj kod]

Wśród jego uczniów byli: Bogdan Baranowski, Andrzej Barański, Andrzej Fuliński, Alojzy Gołębiewski, Marek Pawlikowski, Piotr Petelenz, Krzysztof Pigoń, Jerzy Vetulani, Andrzej Witkowski i Kacper Zalewski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Wiktor Tkaczyński (red.): Pro Memoria II. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na Cmentarzu Rakowickim i Salwatorskim 1803–2015. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 294.
  2. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 94, ISBN 978-83-233-4527-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]