Kazimierz Korcelli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Korcelli
Ilustracja
Kazimierz Korcelli (1948)
Data i miejsce urodzenia

2 września 1903
Łódź

Data i miejsce śmierci

31 lipca 1987
Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

dramat

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons
Nagrobek Kazimierza Korcellego, Anny Sokołowskiej-Korcelli i Jacka Korcellego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Kazimierz Stefan Korcelli[1] (ur. 2 września 1903 w Łodzi, zm. 31 lipca 1987 w Warszawie)[2] – polski dziennikarz, dramaturg, krytyk teatralny[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1925 ukończył naukę w Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi[3]. W szkole był redaktorem „Życia Młodzieży”[4]. Następnie podjął prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[3][1]. W latach 1929–1932 pracował w Izbie Rzemieślniczej w Łodzi. Równocześnie pracował jako łódzki korespondent „Kuriera Porannego”. W latach 1932–1939 kierował redakcją łódzkiego oddziału „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” oraz był recenzentem teatralnym „Dziennika Łódzkiego”, a także publikował na łamach „Republiki”[5].

Podczas II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej. Następnie przebywał w Warszawie oraz w Głuchowie koło Skierniewic, utrzymując się jako nauczyciel tajnego nauczania. Był jednocześnie zaangażowany w działalność Stronnictwo Ludowego „Woli Ludu”. W 1945 zamieszkał ponownie w Łodzi[5] i został redaktorem naczelnym organów Stronnictwa Ludowego: „Zielony Sztandar”, „Wola Ludu”, „Dziennik Ludowy” (1945-1946) oraz współzałożycielem i redaktorem miesięcznika „Dialog” (od 1956)[1].

Był dyrektorem w Departamencie Amatorskiego Ruchu Artystycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz współzałożycielem Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” (1949). Był członkiem Związku Literatów Polskich, członkiem Stronnictwa Ludowego i ZSL (1945–1977)[1].

Tworzył ironiczno-groteskowe sztuki obrazujące życie obyczajowe i polityczne w Polsce przed II wojną światową oraz podczas okupacji i w okresie powojennym[2].

życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana Korcellego[6] oraz ojcem operatora – Jacka Korcellego[7], męża reżyserki – Anny Sokołowskiej. W Łodzi po II wojnie światowej mieszkał przy al. A. Mickiewicza 15 w Domu Literatów[8], a w Warszawie przy Rynku Nowego Miasta 6/10[1].

Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera H-12-21)[9].

Sztuki[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Dramaty (1970)[2],
  • W stronę teatru (1976)[1].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Who’s who in Poland, Who’s Who the International Red Series Verlag, 1982, ISBN 978-3-921220-56-6 [dostęp 2023-11-13] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Korcelli Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-11-13].
  3. ↑ a b Szczepan Gąssowski, Współcześni dramatopisarze polscy 1945-1975: 37 sylwetek, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, ISBN 978-83-221-0031-8 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  4. ↑ Tadeusz Jałmużna, Łódzkie czasopisma szkolne w latach międzywojennych, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 1998, ISBN 978-83-7171-186-2 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  5. ↑ a b Szczepan Gąssowski, Współcześni dramatopisarze polscy 1945-1975: 37 sylwetek, Wydaw-a Artystyczne i Filmowe, 1979, ISBN 978-83-221-0031-8 [dostęp 2023-11-13] (pol.).
  6. ↑ a b c Uchwała Rady Państwa z dnia 6 kwietnia 1955 r. nr 0/477 [online].
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Reczypospolitej Polskiej z dnia 5 października 1998 r. o nadaniu orderów i odznaczeń, [w:] Monitor Polski [online].
  8. ↑ Wojciech Źródlak, Za fasadami łódzkich kamienic i domów [online], 15 lutego 2021.
  9. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  10. ↑ Kazimierz Korcelli, Bankiet, „Kuźnica” (42), bc.wbp.lodz.pl, 17 października 1948 [dostęp 2023-11-13].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Korcelli&oldid=72226883”