Kazimierz Popiel

Kazimierz Popiel
Data urodzenia	24 grudnia 1894
Data śmierci	8 stycznia 1957
Zawód, zajęcie	inżynier naftowy
Narodowość	polska
Rodzice	Ferdynand Popiel; Wiktoria z domu Popiel
Małżeństwo	Anna z domu Latinik
Dzieci	Irena Popiel,; Andrzej Popiel
	Odznaczenia

Kazimierz Popiel herbu Sulima (ur. 24 grudnia 1894, zm. 8 stycznia 1957) – polski inżynier górnictwa i wiertnik działający w przemyśle naftowym, kapitan rezerwy Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i kampanii wrześniowej, więzień KL Dachau.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Ferdynanda Popiela i Wiktorii z domu Popiel.

W szeregach cesarskiej i królewskiej Armii wziął udział w I wojnie światowej. W bitwie nad Piawą dowodził kompanią szturmową. Potem wstąpił do Wojska Polskiego. W pierwszej połowie lat 20. stacjonował w Przemyślu, gdzie był adiutantem generała Franciszka Latinika, dowódcy Okręgu Korpusu Nr X. 29 stycznia 1932 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy samochodowych. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry 2 Dywizjonu Samochodowego w Lublinie^[1]^[2].

Był inżynierem górnictwa i wiertnikiem, działał w przemyśle naftowym^[3].

Zawarł małżeństwo z Anną z domu Latinik (1902–1969). W 1925 roku urodziła się ich córka Irena, a w 1936 roku – syn Andrzej. W latach 30. Kazimierz i Anna Popielowie mieszkali w Borysławiu, a potem we Lwowie^[4].

W 1939 roku Kazimierz Popiel wziął udział w kampanii wrześniowej jako żołnierz 10 Brygady Kawalerii. Wraz ze swoją jednostką przeszedł szlak bojowy, po czym przekroczył granicę polsko-węgierską i znalazł się na internowaniu. Po wkroczeniu na Węgry sił niemieckich, Kazimierz Popiel został aresztowany przez Gestapo w mieście Eger i zesłany do KL Dachau. Jego pozostała w Polsce żona przeniosła się na czas wojny wraz z dziećmi do Krakowa^[4].

W 1947 roku Kazimierz Popiel dotarł przez Szczecin do Krakowa, gdzie spotkał się z rodziną. W późniejszych latach był głównym mechanikiem Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geologicznego Górnictwa Węglowego^[3].

Zmarł 8 stycznia 1957 roku. Został pochowany 11 stycznia tego roku na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 75E-6-32)^[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 181, 704.
↑ ^a ^b ^c ^d Nekrolog Kazimierza Popiela. „Życie Warszawy”. 8 (4117), s. 8, 10 stycznia 1957. .
↑ ^a ^b Irena Maria Popiel: Życiorys. Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce. [dostęp 2013-01-26]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_1_lutego_1932_roku,_s._103-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 103.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934181,_704-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 181, 704.

[nekrolog-3] Nekrolog Kazimierza Popiela. „Życie Warszawy”. 8 (4117), s. 8, 10 stycznia 1957. .

[ika-4] Irena Maria Popiel: Życiorys. Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce. [dostęp 2013-01-26]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]