Kazimierz Wojciechowski (pedagog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Wojciechowski
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1905
Chrzanów

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1994
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: pedagogika dorosłych
Profesura

1961

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego
Uniwersytet Warszawski

Kazimierz Wojciechowski (ur. 17 marca 1905 w Chrzanowie, zm. 25 stycznia 1994 w Warszawie) – polski pedagog, profesor nauk humanistycznych (1961), działacz społeczny, od 1955 nauczyciel akademicki, od 1961 profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1923 do 1924 członek Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej Szkół Średnich. Od 1925 członek Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Od 1927 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).

Główną działalność o charakterze oświatowym i pedagogicznym rozpoczął w Towarzystwie Uniwersytetu Robotniczego, gdzie od 1929 do 1938 był członkiem Zarządu Głównego. Działał również w Organizacji Młodzieży TUR, a przede wszystkim w Czerwonym Harcerstwie TUR. W Czerwonym Harcerstwie od 1931 do 1938 był wiceprzewodniczącym Rady Głównej, którą kierował Stanisław Dubois. W ramach działalności harcerskiej był współredaktorem miesięcznika „Gromada”.

W czasie okupacji hitlerowskiej organizował tajne nauczanie w Liceum im. Limanowskiego w Warszawie. Był również od 1942 członkiem Wydziału Oświaty Dorosłych w Departamencie Oświaty i Kultury Delegatury Rządu na Kraj. Aresztowany przez Gestapo 14 stycznia 1944 i więziony na Pawiaku. Uwolniony, uczestniczył działaniach tworzenia samorządu w trakcie powstania warszawskiego na Żoliborzu.

Po wyzwoleniu członek „lubelskiej” PPS. Od 1946 do 1948 sekretarz generalny ZG Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Po 1948 poświęcił się pracy naukowej w zakresie pedagogiki i samokształcenia, osiągając tytuł profesora zwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Główny popularyzator dorobku Czerwonego Harcerstwa.

W 1981 współtwórca i pierwszy przewodniczący Stowarzyszenia Oświatowców Polskich.

Niektóre publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Praca umysłowa: podręcznik samokształcenia, Warszawa 1947;
  • Oświata ludowa 1863-1905 w Królestwie Polskim i Galicji, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1954;
  • Sztuka czytania: obrazki z życia i wskazówki wraz ze słownikiem wyrazów obcych, Warszawa 1956;
  • Zagadnienia oświaty dorosłych, (redakcja), Ossolineum, 1958;
  • Zagadnienia popularyzacji wiedzy i czytelnictwa (redakcja), Ossolineum, 1966;
  • Pedagogika dorosłych (redakcja), Warszawa 1966;
  • Wychowanie dorosłych, Wrocław, Ossolineum 1973;
  • Z pamiętnika wychowawcy (redakcja) Warszawa 1976;
  • Encyklopedia oświaty i kultury dorosłych (redakcja) Ossolineum, 1986;

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • PPS. Wspomnienia z lat 1918-1939, Warszawa 1987;
  • W gromadach Czerwonego Harcerstwa TUR, Warszawa 1982

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]