Kiczora (Pasmo Jałowieckie)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
905 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°40′43,9″N 19°32′39,5″E/49,678861 19,544306
| |
Kiczora lub Kiczera (905 m) – szczyt Pasma Przedbabiogórskiego (Jałowieckiego), pomiędzy Przełęczą Przysłop (661 m) a Solniskami (879 m)[1]. Według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego pasmo to należy do Beskidu Makowskiego[2]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych czasami zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego[1].
Nazwa góry jak wiele innych pochodzi z języka wołoskiego i oznacza zarośniętą lasem górę[3].
W północno-zachodnim kierunku do doliny Stryszawki opada z Kiczory boczny grzbiet z wierzchołkiem Mirków Groń (619 m), w południowo-wschodnim do doliny Skawicy opadają dość łagodny grzbiet zakończony wzniesieniami Surmiaków Groń (766 m) i Niedźwiedziarka (719 m)[1]. Stoki Kiczory są dość łagodne, z tego też względu dawniej wycięto na nich znaczną część lasów i tereny przeznaczono na pola uprawne, które wraz z zabudowaniami z wszystkich stron wysoko podchodzą pod szczyt Kiczory. Od północno-wschodniej strony jest tutaj należące do Zawoi sołectwo Przysłop, na północnych stokach na dużej polanie znajduje się należące do miejscowości Stryszawa osiedle Mirkówka. Najwyżej, bo aż pod sam wierzchołek Kiczory podchodziły południowo-wschodnimi stokami pola i zabudowania osiedli Zawoi. O tym, że były tutaj pola orne pola świadczą kupy kamieni zbierane z tych pól. Z powodu nieopłacalności ekonomicznej na najwyżej położonych polach zaprzestano już uprawy i stopniowo zarastają lasem. Nadal jednak Kiczora i jej południowe oraz północno-wschodnie, bezleśne stoki są dobrym punktem widokowym. Rozciąga się stąd panorama widokowa obejmująca Beskid Makowski w kierunku przełęczy Przysłop oraz całe Pasmo Policy i Pasmo Babiogórskie[4].
Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
przełęcz Przysłop – Kiczora – Solniska – przełęcz Kolędówki – Jałowiec – Czerniawa Sucha – Lachów Groń – Koszarawa. Czas przejścia 6 h, ↓ 6.05 h[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.