Kiełczygłów
wieś | |
Dwór w Kiełczygłowie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
607[2] |
Strefa numeracyjna |
43 |
Kod pocztowy |
98-358[3] |
Tablice rejestracyjne |
EPJ |
SIMC |
0704110 |
Położenie na mapie gminy Kiełczygłów | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie powiatu pajęczańskiego | |
51°14′19″N 18°59′02″E/51,238611 18,983889[1] | |
Strona internetowa |
Kiełczygłów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.
Wieś królewska w starostwie wieluńskim w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku[4]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kiełczygłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Miejscowość nad rzeką Nieciecz, lewym dopływem Widawki. Przez teren gminy przebiegała magistrala kolejowa Śląsk – Porty ze stacją węzłową Chorzew-Siemkowice.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Najstarsza metryka Kiełczygłowa pochodzi z roku 1446 i świadczy o królewskim tytule wsi.
Po powstaniu listopadowym w 1831 roku Kiełczygłów jako wydzielony majorat trafił do hrabiego Nesselrode, ojca popularnej w kręgach artystycznych Marii Kalergis zwanej Białą Damą, uczennicy Fryderyka Chopina, przyjaciółki Cypriana Kamila Norwida.
Przez Ziemię Kiełczygłowską przechodziły zmagania powstania styczniowego z 27 marca 1863 roku, znane jako bitwa pod Radoszewicami i Kiełczygłowem.
16 września 1942 roku Niemcy dokonali w Kiełczygłowie publicznej egzekucji 10 Polaków przywiezionych z więzienia policyjnego w Radogoszczu pod Łodzią. Wydarzenie to upamiętnia pomnik ku czci straconych.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- dworek w Kiełczygłowie z XVIII wieku z architekturą piwnic o sklepieniach kolebkowych z XVI wieku
- kapliczka w Osinie Małej z XVIII wieku
- kościół pw. Św. Antoniego z Padwy z zestawem polichromii w prezbiterium zbudowany według projektu Stanisława Pospieszalskiego w latach 1948–1957 dzięki staraniom ks. Józefa Jansona represjonowanego i więzionego we Wronkach przez aparat bezpieczeństwa PRL w latach 1949–1953
Kultura
[edytuj | edytuj kod]- od 1984 roku działa Orkiestra Dęta przy OSP w Kiełczygłowie,
- kapela „Kiełczygłowianie” działa od 1986 r. przy Gminnym Ośrodku Kultury w Kiełczygłowie,
- od roku 1963 działa Koło Gospodyń Wiejskich w Obrowie, które promuje „Zupę Chrzanową” wpisaną na listę Produktów Tradycyjnych Województwa Łódzkiego w kategorii gotowe dania i potrawy,
- stowarzyszenia:
- Stowarzyszenie rozwoju społeczno-gospodarczego Gminy Kiełczygłów „Szansa”
- Stowarzyszenie rozwoju wsi Glina Duża i Glina Mała „Lepsza Przyszłość”
- Stowarzyszenie rozwoju wsi Kiełczygłówek - Kuszyna „Zacisze K2”
Specjalizacją tutejszych rolników jest uprawa chrzanu, mająca początek w latach 20. XX wieku w majątku Oskara Paszke, który był właścicielem ziemskim we wsi Beresie Małe. W 1926 r. Oskar Paszke sprowadził jako pierwszy chrzan z Niemiec. Po II wojnie światowej chrzan trafił do uprawy przez okolicznych rolników.
Od 1983 r. w Kiełczygłowie istnieje piłkarski klub LKS Kiełczygłów[5].
Gmina Kiełczygłów posiada walory turystyczno-wypoczynkowe. Ze względu na duże obszary leśne można tu uprawiać turystykę pieszą, rowerową oraz konną, gdyż teren gminy jest włączony w obszar Łódzkiego Szlaku Konnego.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 52927
- ↑ Kiełczygłów - liczba mieszkańców. 2022. [dostęp 2023-01-21].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 476 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65
- ↑ Drużyna LKS Kiełczygłów. UG Kiełczygłów. [dostęp 2012-09-26].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kiełczygłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 38 .