Przejdź do zawartości

Klemens Gniech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klemens Gniech
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1933
Wejherowo

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 2007
Monachium

Alma Mater

Politechnika Gdańska

Stanowisko

dyrektor Stoczni Gdańskiej im. Lenina (1976–1981)

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Grób Klemensa Gniecha na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Klemens Gniech (ur. 14 grudnia 1933[1] w Wejherowie, zm. 27 kwietnia 2007 w Monachium) – polski inżynier i stoczniowiec, w latach 1976–1981 dyrektor Stoczni Gdańskiej im. Lenina[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Pawła[1]. Absolwent Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku. W latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Od 1953 był członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej na Politechnice Gdańskiej. W styczniu 1955 był delegatem na II Zjazd ZMP w Warszawie. Następnie wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2].

Od 1958 pracował w Stoczni Gdańskiej. W kolejnych latach awansował na: kierownika oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, zastępcę kierownika ds. postępu technicznego, kierownika wydziału montażu kadłubów. Podczas wydarzeń grudnia 1970 był jednym z działaczy komitetu strajkowego stoczni. 1 listopada 1971 został szefem produkcji kadłubów stoczni. W 1973 został powołany na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora stoczni ds. technicznych. 20 kwietnia 1976 wybrany dyrektorem Stoczni Gdańskiej. Podczas strajków w sierpniu 1980 udostępniał protestującym stoczniowcom między innymi radiowęzeł i zakładowe drukarnie. Został odwołany ze stanowiska dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu stanu wojennego. Od 24 grudnia 1981 był zatrudniony na stanowisku głównego budowniczego stoczni. Został zwolniony 31 grudnia 1984[2].

W 1985 osiadł na stałe w RFN, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005, podczas procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie masakry robotników w grudniu 1970, zeznał, iż był świadkiem rozmowy, podczas której Stanisław Kociołek wyraził zgodę na użycie broni. Pochowany został na gdańskim cmentarzu Srebrzysko[3]. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze „Solidarności”. W mszy w katedrze oliwskiej uczestniczyli m.in. Lech Wałęsa oraz Tadeusz Fiszbach[2]. Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon X, kwatera II, rząd 4)[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi[2] oraz Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (pośmiertnie, 2014)[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Akta osobowe członka ORMO: Klemens Gniech, imię ojca: Paweł, ur. 14-12-1933 r.. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-12-08].
  2. a b c d e GNIECH KLEMENS – Encyklopedia Gdańska. gedanopedia.pl. [dostęp 2018-11-21].
  3. Klemens Gniech. nekropole.info. [dostęp 2019-04-25].
  4. Klemens Gniech. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
  5. Wręczenie odznak honorowych budowniczym pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku. ecs.gda.pl. [dostęp 2018-11-21].