Kościół św. Józefa w Toruniu
|
|||||||||
 Kościół widziany od strony północnej |
|||||||||
| Państwo |  Polska |
||||||||
| Miejscowość | Toruń | ||||||||
| Wyznanie | katolickie | ||||||||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||||||||
| Wezwanie | św. Józefa | ||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
|
Położenie na mapie Torunia
 Kościół św. Józefa w Toruniu
|
|||||||||
|
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Kościół św. Józefa w Toruniu
|
|||||||||
|
Położenie na mapie Polski
Kościół św. Józefa w Toruniu
|
|||||||||
 53°01′05,26″N 18°35′01,07″E/53,018128 18,583631 |
|||||||||
Kościół św. Józefa – świątynia katolicka w jurysdykcji parafii św. Józefa i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu.
Przy kościele znajduje się klasztor oo. redemptorystów.
Spis treści
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Kościół położony jest w prawobrzeżnej części miasta, w dzielnicy Bielany. Główne wejście do niego znajduje się przy ulicy św. Józefa 23/35.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Klasztor został założony w 1920 na Stawkach, na obecne miejsce na Bielanach redemptoryści przenieśli się w 1924, oficjalne przekazanie terenu nastąpiło w 1926 r. Projekt nowych budynków klasztornych wraz z kościołem przygotował Stefan Cybichowski; do wybuchu II wojny światowej, w latach 1928-1929, zdążono wybudować klasztor i szkołę, natomiast kościół zastępowała tymczasowa drewniana kaplica. W roku 1950 ustanowiono przy kaplicy parafię.
Dzisiejszy kościół zbudowano w latach 1958-1961 według projektu inż. Edmunda Płockiego z Torunia i Stefana Modrzejewskiego z Bydgoszczy. Konsekracji dokonano w 1964 r. Kościół należy do dekanatu Toruń II; aktualnie proboszczem parafii jest o. Wojciech Zagrodzki CSsR. Mieści się w nim sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, głównej patronki diecezji toruńskiej, a przed 1992 r. głównej patronki diecezji chełmińskiej. Koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy dokonał 1 października 1967 r. prymas Polski Stefan Wyszyński. Monumentalną figurę patrona świątyni w prezbiterium wykonał Bronisław Chromy (1966)[1].
17 czerwca 2004 roku sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy zostało afiliowane do Bazyliki Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore) w Rzymie[2].
30 września 2017 odbyła się uroczystość z okazji półwiecza koronacji ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Wieża
-
Wnętrze
-
Portal klasztoru
-
Klasztor redemptorystów, skrzydło płn., 1929 rok
-
Kościół widziany od ul. św. Józefa
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia kościoła, parafii i patron, www.jozeftorun.pl [dostęp 2017-04-09] (pol.).
- ↑ Zarys historii sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu, www.jozeftorun.pl [dostęp 2016-09-25].
- ↑ Jubileusz w toruńskim sanktuarium | www.torun.pl, www.torun.pl [dostęp 2017-10-01] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Diecezja toruńska. Historia i teraźniejszość, red. nacz. Stanisław Kardasz, t. 15/16/17, Dekanaty toruńskie – I, II i III, Toruń, Wyd. Diecezjalne w Toruniu, 1995, ISBN 83-86471-70-0.
- Toruń. Kościół i klasztor Redemptorystów, tekst Leszek Gajda, Sylwia Markowska-Mazurczak, Kraków, Wyd. Ścieżki Wiary, 2008, ISBN 978-83-60658-10-9.
