Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu
20/88 z 23.10.1957
kościół parafialny
Ilustracja
Fasada główna z wieżami
Państwo

 Polska

Miejscowość

Mariańskie Porzecze

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Matki Boskiej Bolesnej w Goźlinie

Wezwanie

Matka Boża

Położenie na mapie gminy Wilga
Mapa konturowa gminy Wilga, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu”
Położenie na mapie powiatu garwolińskiego
Mapa konturowa powiatu garwolińskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu”
Ziemia51°52′57,6458″N 21°20′02,8601″E/51,882679 21,334128

Kościół Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczuparafialny kościół rzymskokatolicki zlokalizowany w Mariańskim Porzeczu (powiat garwoliński, województwo mazowieckie).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Barokowy obiekt wzniesiono w 1776 z fundacji Józefa Lasockiego dla przybyłych do wsi w 1699, z inicjatywy Stanisława Papczyńskiego, marianów. Powstał bliżej wsi Zalesie w stosunku do miejsca poprzedniej świątyni, która spłonęła 7 lat wcześniej. Parafię mariańską przy świątyni erygowano w 1801. W 1864 zakon musiał opuścić wieś, a świątynia przejęta została przez kler diecezjalny. Marianie powrócili do Porzecza w 1966. W 1968 biskup siedlecki Ignacy Świrski uznał świątynię za diecezjalne sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej[1][2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Trójnawowy, bazylikowy kościół wzniesiono na planie krzyża łacińskiego. Ma dwie czworoboczne wieże od zachodu. Ściany zewnętrzne są oszalowane pionowymi deskami[2].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze pokryte jest malowidłami temperowymi z końca XVIII wieku. Zaprojektował je marianin, ojciec Jan Niezabitowski. Polichromia iluzjonistyczna jest jednolita stylistycznie i ikonograficznie – przedstawia murowane elementy architektoniczne[2].

Najcenniejsze obiekty wyposażenia to:

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół otoczony jest starymi kasztanowcami, lipami i akacjami[2]. Przy płocie kościelnym stoi kilka głazów upamiętniających:

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia Sanktuarium. marianskieporzecze.marianie.pl. [dostęp 2024-01-06].
  2. a b c d e Jan Krajewski, Parafia i Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu, Parafia Matki Boskiej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu, folder turystyczny, 2022
  3. napisy na pomnikach in situ