Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Miejscowość

Grotniki

Adres

ul. Ozorkowska 48
95-073 Grotniki

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach

Wezwanie

Niepokalane Poczęcie NMP

Położenie na mapie gminy wiejskiej Zgierz
Mapa konturowa gminy wiejskiej Zgierz, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach”
Położenie na mapie powiatu zgierskiego
Mapa konturowa powiatu zgierskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikach”
Ziemia51°53′52″N 19°18′26″E/51,897778 19,307222

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Grotnikachrzymskokatolicki kościół parafialny położony w Grotnikach (gmina Zgierz, województwo łódzkie).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze

Świątynię wzniesiono w latach 1933-1938, a poświęcono 10 lipca 1933 (biskup Wincenty Tymieniecki). Fundatorami obiektu była rodzina Jungowskich. Do 1939 pełnił rolę świątyni filialnej dla parafii św. Katarzyny w Zgierzu. Ojcowie oblaci, którzy pełnili tu posługę duszpasterską odnowili kościół w latach 1946-1951. Parafię we wsi erygowano 23 września 1951. Aktu tego dokonał biskup Michał Klepacz. Proboszczami są tutaj księża oblaci z Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów. W 1974 posadowiono nowe tabernakulum. W latach 1980-1983 zamontowano witraże (tematyka różańcowa i wyobrażenie św. Eugeniusza de Mazenoda). W 1985 zmieniono aranżację prezbiterium. W 1991 zbudowano dwie zakrystie i kaplicę przedpogrzebową. W 1998 zbudowano letnią kaplicę (tzw. Grotę) dla licznie tu przebywających letników. W 2003 kościół znacząco rozbudowano według projektu Wojciecha Wycichowskiego i Witolda Pietrasa. W 2005 odprawiono pierwszą Pasterkę po rozbudowie. W trakcie tych prac wzniesiono też dzwonnicę (2004)[1].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

W ołtarzach znajdują się figury: Matki Bożej Fatimskiej, św. Ojca Pio i św. Eugeniusza de Mazenoda. W posiadaniu parafii są relikwiarze z relikwiami św. Eugeniusza de Mazenoda[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]