Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Jasienicy Rosielnej

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

A-1290 z dnia 27.11.1952
kościół parafialny
Widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Jasienica Rosielna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Wezwanie	Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	8 grudnia
Historia Data zakończenia budowy 1770
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie gminy Jasienica Rosielna Jasienica Rosielna, kościół
Położenie na mapie Polski Jasienica Rosielna, kościół
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Jasienica Rosielna, kościół
Położenie na mapie powiatu brzozowskiego Jasienica Rosielna, kościół
49°44′55,9″N 21°56′29,2″E

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Domaradz archidiecezji przemyskiej.

Historia

Jest to świątynia wzniesiona w 1770 roku. Ufundowali go Marianna i Ignacy Załuski, starosta chęciński i ojcowski. W 1881 roku była remontowana – zmieniono wtedy pokrycie dachu z gontu na blachę. W 1930 roku remontował go Marian Stroiński, natomiast w latach 60 XX wieku zostało wymienione oszalowanie ścian przez Józefa Ćwiąkałę, oraz została odnowiona polichromia przez Ryszarda Politowskiego. W latach 1986–1990 i 1997–2004 konserwatorzy Kazimiera i Kazimierz Wajdowie remontowali świątynię.

• 
  Elewacja boczna
• 
  Widok ogólny
• 
  Elewacja boczna

Architektura

Jest to budowla drewniana, trzynawowa, orientowana, posiadająca konstrukcję zrębową, wzniesiona w stylu późnobarokowym. Posiada prezbiterium mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte trójbocznie z bocznymi zakrystią i składzikiem. Od frontu znajduje się fasada dwuwieżowa z zegarem z 1810 roku, wykonanym przez kowala Plajznera z kruchtą na środku, zwieńczoną trójkątnym szczytem. Niskie wieże posiadają konstrukcję słupowo – ramową. Są one zwieńczone baniastymi, barokowymi blaszanymi dachami hełmowymi z latarniami. Druga kruchta znajduje się z boku nawy. Budowla nakryta jest dachem dwukalenicowym, złożonym z blachy. Na dachu znajduje się sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona baniastym blaszanym dachem hełmowym z latarnią. Wnętrze dzielą na trzy nawy dwa rzędy po dwa filary z arkadami. Wnętrze nakryte jest stropem płaskim z fasetą, obejmującym nawę i prezbiterium. Chóru muzyczny posiada falisty wykrój parapetu i jest podparty dwoma słupami/ Na chórze znajduje się rokokowy prospekt organowy pochodzący z końca XVIII wieku i rozbudowany w 1926 roku przez Wojciecha Ryczaja. Belka tęczowa posiada falisty wykrój, na belce jest umieszczona rokokowa Grupa Pasyjna z 2 połowy XVIII wieku.

• 
  Wnętrze
• 
  Fragment polichromii
• 
  Empora

Polichromia figuralno – ornamentalna i iluzjonistyczna została wykonana w 1870 roku przez Jana Tabińskiego, następnie została przemalowana w 1930 roku przez Mariana Stroińskiego. Na stropie w prezbiterium są przedstawione sceny Wniebowzięcia i Adoracji Krzyża, natomiast w nawie postać Boga Ojca w otoczeniu Świętych. W nawach bocznych znajdują się wizerunki Świętych: Marii Magdaleny, Ignacego, Izydora, Franciszka i Jana Kantego oraz scena Przekazania kluczy Świętemu Piotrowi przez Chrystusa. Na ścianach w prezbiterium jest przedstawiona podobizna Jezusa ratującego św. Piotra na morzu oraz podobizny Jezusa i Jawnogrzesznicy i Świętych: Andrzeja Boboli, Stanisława Kostki, Brata Alberta, Kingi, Wojciecha i Stanisława i Królowej Jadwigi. Nad filarami znajdują się postacie Czterech Ewangelistów. W kruchcie są przedstawieni święci: Hieronim, Grzegorz Wielki, Augustyn, Bazyli Wielki. Całość jest dopełniona przez ornament wici roślinnej. Zachowały się krzyże konsekracyjne pochodzące z końca XVIII wieku. Ołtarz główny i dwa boczne, ambona, konfesjonały i ławki kolatorskie w stylu rokokowym pochodzą z końca XVIII wieku. Kamienna chrzcielnica w stylu barokowym posiada rokokową drewnianą pokrywę z rzeźbą Chrztu Chrystusa. Na ścianach świątyni są zawieszone portrety wspomnianych wyżej fundatorów budowli – Ignacego i Marianny Załuskich oraz epitafia tej rodziny z XIX wieku. W kruchcie zachował się nadpalony krucyfiks, znajdujący się dawniej w spalonym w 1970 roku kościele cmentarnym z 1710 roku. Pod prezbiterium świątyni znajdują się krypty.