Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży

53 z 21.10.1947, 155 z 23.06.1967 oraz 68/A/81 z 5.03.1981
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Iłża
Adres	ul. Radomska 2 27-100 Iłża
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy około 1603 (prezbiterium) Data zakończenia budowy 1625-1634 (korpus główny) Data poświęcenia 1634 Fundator Marcin Szyszkowski
Dane świątyni Styl późny gotyk (prezbiterium) wczesny barok (korpus główny) Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie Iłży Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży
Położenie na mapie powiatu radomskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży
Położenie na mapie gminy Iłża Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży
51°09′46,87″N 21°14′13,02″E

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Iłży – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu iłżeckiego diecezji radomskiej.

Historia i architektura

Wnętrze świątyni

Obecna świątynia została wzniesiona w XVII wieku na miejscu budowli gotyckiej wzmiankowanej w 1326 roku. Najpierw około 1603 roku zostało wzniesione prezbiterium nawiązujące do późnego gotyku. Kolejnym etapem była budowa w latach 1625–1634 trójnawowego korpusu głównego w stylu wczesnobarokowym. Prace te zostały wykonane dzięki staraniom Marcina Szyszkowskiego, proboszcza iłżeckiego, a następnie biskupa krakowskiego. W 1634 roku ten sam biskup konsekrował świątynię. Chociaż kościół niszczony był w latach 1655, 1657 i 1740, to odbudowy nie zatarły cech stylowych prezbiterium i korpusu głównego. W 1629 roku do elewacji południowej świątyni została dobudowana manierystyczna kaplica nosząca wezwanie św. Krzyża, na planie kwadratu, nakryta okrągłą kopułą zakończoną latarnią. Kaplica nazywana jest „Kaplicą Szyszkowskich” od nazwiska fundatora, wspomnianego wyżej biskupa Marcina Szyszkowskiego. Po gruntownej restauracji w 1670 roku budowla została ponownie konsekrowana. W latach 1832, 1850, 1906, 1949, 1964–1968 świątynia była odnawiana. We wnętrzu kościoła znajduje się ołtarz główny z 1629 roku, reprezentujący styl wczesnobarokowy, przykład sztuki snycerskiej oraz stiukowa dekoracja sklepienia, wykonana w pierwszej połowie XVII wieku.