Kościół ewangelicki w Międzyrzeczu Górnym
 A/123/04 z dnia 15.10.2004
| |
 Kościół ewangelicki w Międzyrzeczu Górnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Parafia | |
Położenie na mapie gminy Jasienica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego  | |
 49°50′49,9″N 18°56′27,2″E/49,847194 18,940889
| |
Kościół ewangelicki w Międzyrzeczu Górnym – kościół ewangelicko-augsburski w Międzyrzeczu Górnym, w województwie śląskim w Polsce. Należy do parafii ewangelicko-augsburskiej w Międzyrzeczu Górnym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W okresie Reformacji większość mieszkańców Międzyrzecza przyjęła wyznanie ewangelickie. W latach 1565-1654 jako ewangelicki służył drewniany kościół znajdujący się we wsi[1].
Kiedy w 1814 r. rozpoczęto budowę kościoła w Starym Bielsku, większość ewangelików przyłączyła się do tamtejszej parafii[1].
W 1863 r. Jan Fuchs przekazał część swojego terenu pod budowę kościoła wraz z plebanią i szkołą w Międzyrzeczu. 23 kwietnia 1864 powstała Rada Kościelna, która ustaliła granice nowej parafii i włączyła do niej miejscowości: Bronów, Landek, Ligota, Mazańcowice, Międzyrzecze Dolne, Międzyrzecze Górne i Zabrzeg. Uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego miała miejsce 8 września 1864 r.[1]
Kościół poświęcono 1 listopada 1866 r. Kazanie wygłosili księża Theodor Haase i Julian Kotschy. Neogotycka świątynia projektu Szulca z Bielska posiadała neobarokowe wyposażenie[1].
Budynek kościoła został dwukrotnie uszkodzony. Pierwszy raz miało to miejsce w 1888 r., kiedy burza z gradem rozbiła wszystkie okna od strony północno-zachodniej. Kolejny raz świątynia uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej. Dzięki działaniom księdza proboszcza Gustawa Molina, po zakończeniu działań wojennych kościół wyremontowano. Elewacja została odnowiona w 1982 r.[1]
Z powodu pożaru międzyrzeckiego kościoła rzymskokatolickiego, w latach 1993-2000 w kościele ewangelickim odprawiano również msze katolickie[1].
W 2016 r. doszło do pożaru w zakrystii kościoła[2].
Wyposażenie kościoła[edytuj | edytuj kod]
Ołtarz wykonano w II połowie XIX wieku z drewna pomalowanego na biało i ze złotymi elementami. W jego środkowej części umieszczono obraz Ostatnia Wieczerza, a także drewniane figury świętego Piotra i Pawła. Ponad ołtarzem znajduje się ambona, na którą prowadzą schody rozpoczynające się za prezbiterium. Obok ołtarza ustawiono chrzcielnicę z pokrywą w kształcie odwróconego kielicha z elementami pąków kwiatów. W nawie zawieszono trzy kryształowe żyrandole[1].
W kościele umieszczono 48 ław na dziewięć osób, rozmieszczonych w nawie głównej oraz na emporach[1].
Zegar na wieży z czterema srebrnymi tarczami pochodzi z 1866 r.[1]
Siedemnastogłosowe organy znajdujące się w kościele zostały zamówione u Karla Kuttlera z Opawy[3]. W 2004 r. poddano je generalnemu remontowi[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j miedzyrzecze.org.pl – Parafia Ewangelicka. Rys historyczny.
- ↑ Dziennik Zachodni – Międzyrzecze Górne: Pożar zakrystii w kościele ewangelickim. Trwa akcja strażaków
- ↑ Daniel Strządała, Międzyrzecze Górne (Kościół ewangelicko-augsburski) [online], Musicam Sacram, 7 lutego 2017 [dostęp 2023-11-10] (pol.).