Kořenov
50°45′N 15°21′E/50,755000 15,357778| gmina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||
| Powiat | |||||
| Kraina | |||||
| Powierzchnia |
55,67 km²[1] | ||||
| Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy |
468 49 | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba obrębów ewidencyjnych |
10 | ||||
| Liczba części gminy |
5 | ||||
| Liczba gmin katastralnych |
4 | ||||
Położenie na mapie kraju libereckiego  | |||||
Położenie na mapie Czech  | |||||
| 50°45′N 15°21′E/50,755000 15,357778
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Kořenov (do 1945 niem. Bad Wurzelsdorf) – wieś w powiecie jabloneckim w kraju libereckim (Czechy), przy granicy z Polską, pomiędzy Tanvaldem a Harrachovem.
1 stycznia 2017 gminę zamieszkiwały 934 osoby, a ich średni wiek 44,4 roku[2].
Osadnictwo tutejsze datuje się od roku 1577 (rejon osady Rejdice), kiedy przybyły z Moraw Pavel Schierer uruchomił tu hutę szkła[3]. Współczesny Kořenov powstał po połączeniu w 1960 wsi Polubný, Příchovice, Rejdice i Jizerka (wcześniej, w następstwie uzgodnionej z Polską wymiany terenów nadgranicznych w 1958, do wsi Kořenov przyłączono wyludnioną osadę pasterską Zieliniec, znaną też jako Zieleniec albo pod niem. nazwą Hoffnungsthal, leżącą w historycznych granicach Śląska) stanowi połączenie osad i przysiółków (w nawiasach ich nazwy w języku niemieckim):
- Dolní Kořenov (Unter Wurzelsdorf)
- Horní Kořenov (Oberwurzelsdorf)
- Jizerka (Klein Iser, także Wilhelmshöhe)
- Martinské Údolí (Martinstal)
- Na Kobyle (Kobelhäuser)
- Nová Víska (Neudörfl)
- Počátky (Potschatek)
- Polubný (Polaun)
- Příchovice (Stephansruh, także Prichowitz)
- Rejdice (Reiditz)
- Růžodol (Rosenthal)
- Světlá (Swetla)
- Tesařov (Schenkenhan)
- Údolí Naděje (Hoffnungsthal)
- Václavíkova Studánka (Watzelsbrunn)
- Zelené Údolí (Grünthal)
Na przełomie XIX i XX wieku[4] przez Kořenov przeprowadzona została linia Kolei Izerskiej, której siedmiokilometrowa trasa do Tanvaldu – pokonująca stromizny sięgające 58‰ ze względu na różnicę wysokości 235 metrów między tymi stacjami – wyposażona jest na dwóch odcinkach w trzecią szynę w systemie kolei zębatej. Stacja – do końca II wojny światowej Polaun/Grünthal – we wsi Kořenov była po wojnie, aż do korekty granic w 1958, de facto końcową stacją[5] po czeskiej stronie Kolei Izerskiej; po tej korekcie i przyłączeniu do Czechosłowacji osady Tkacze (dziś Harrachov-Mýtiny) czeski odcinek tej trasy wydłużył się o 4,7 km.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Města a obce online. www.mesta.obce.cz. [dostęp 2017-11-03]. (cz.).
- ↑ Počet obyvatel v obcích České republiky k 1. 1. 2017. www.czso.cz. [dostęp 2017-11-07]. (cz.).
- ↑ bogactwo Karkonoszy i Gór Izerskich w tamtym okresie to między innymi łatwa dostępność dobrej jakości surowca mineralnego do wytopu szkła oraz drewna do opalania pieców hutniczych; podobny co Kořenov rodowód ma starsza o dwa stulecia, znajdująca się nieopodal, po polskiej stronie granicy, Szklarska Poręba; obie miejscowości łączą dziś więzy partnerstwa gmin
- ↑ budowę realizowano etapami w latach 1888–1902
- ↑ pomimo zachowanej po wojnie infrastruktury kolejowej rządy Polski i Czechosłowacji nie porozumiały się w sprawie podjęcia regularnego ruchu transgranicznego na tej linii. Dopiero w 2010 roku na powrót ruszyły pociągi na tej linii.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kořenov. jizerske-hory.cz. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-05)].