Przejdź do zawartości

Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu
Zabytek: nr rej. A-496 z 22.01.1963[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kamieniec

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Filia

Świętej Trójcy w Kołbaskowie

Wezwanie

Bożego Ciała

Położenie na mapie gminy Kołbaskowo
Mapa konturowa gminy Kołbaskowo, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu”
Ziemia53°18′35,9″N 14°26′17,3″E/53,309972 14,438139

Kościół Bożego Ciała w Kamieńcukatolicki kościół filialny zlokalizowany we wsi Kamieniec w gminie Kołbaskowo na lewobrzeżu odrzańskim, w powiecie polickim (województwo zachodniopomorskie). Należy do parafii Świętej Trójcy w Kołbaskowie.

Architektura i historia

[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze
Widok od strony wieży

Kościół został wzniesiony 2. połowie XIII wieku[2][3][4]. Budowlę rozplanowano na rzucie prostokąta o wymiarach 16,2×8,2 m, bez wydzielonego prezbiterium, z wieżą szerszą od nawy[2][3]. Świątynię zbudowano z kwadr granitowych ułożonych w 19 warstwach w nawie i 23 w wieży[2][3]. W 1690, 1706 i pod koniec XIX wieku dokonano przebudów kościoła[2][3][4]. W 1706 roku na podstawie wieży wzniesiono przykrytą deskami konstrukcję ryglową, zwieńczoną barokowym hełmem z wiatrowskazem[2][3]. Około 1890 roku okna nad portalem południowym przesklepiono płaskimi łukami z cegieł[2][3]. W elewacjach zachowały się ślady pierwotnych okien i ostrołukowych portali, zaś w szczycie elewacji wschodniej oryginalna kolista blenda[4].

Wśród niezachowanego do czasów współczesnych wyposażenia świątyni znajdowały się XVIII-wieczny ołtarz ambonowy z obrazami przedstawiającymi świętych Piotra i Pawła oraz rzeźbami Mojżesza i Chrystusa, empora organowa z 1750 roku ozdobiona obrazami ukazującymi sceny ze Starego Testamentu, epitafium drewniane pułkownika Johanna Karla von Lappenow (zm. 1729), obraz olejny ze sceną Ukrzyżowania z około 1700 roku, misa chrzcielna z mosiądzu z 1693 roku, pozłacany kielich mszalny z 1651 roku oraz dzwon na wieży odlany przez szczecińskiego ludwisarza Johanna Heinricha Schmidta w 1714 roku[2][3]. W kościele znajdowała się również datowana na początek XVI wieku palka o wymiarach 45×67 cm, utkana z płótna z haftem i wielobarwnego jedwabiu ze złotymi i srebrnymi nitkami[2][3].

Po 1945 roku kościół popadł w ruinę[2][3]. Odbudowano go w 1978 roku[4]. Nawę i wieżę przykryto wówczas dwuspadowym dachem krytym dachówką[2][3]. 17 grudnia 1978 roku biskup Jan Gałecki dokonał konsekracji kościoła[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2019-10-09].
  2. a b c d e f g h i j k Marek Łuczak: Gotyckie kościoły gminy Kołbaskowo. Szczecin: Pomorskie Towarzystwo Historyczne, 2013, s. 38–48. ISBN 978-83-7518-538-6.
  3. a b c d e f g h i j k Marek Łuczak: Historia i zabytki gminy Kołbaskowo. Szczecin: Pomorskie Towarzystwo Historyczne, 2010, s. 68–76. ISBN 978-83-751820-1-9.
  4. a b c d Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 109. ISBN 83-7241-272-3.