Kobielnik
49°46′03″N 20°05′59″E/49,767500 20,099722| wieś | |
 Kobielnik, w tle Lubomir | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
400–650 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2022) |
533[2] |
| Strefa numeracyjna |
12 |
| Kod pocztowy |
32-412[3] |
| Tablice rejestracyjne |
KMY |
| SIMC |
0342321 |
Położenie na mapie gminy Wiśniowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myślenickiego  | |
| 49°46′03″N 20°05′59″E/49,767500 20,099722[1]
| |
Kobielnik – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Wiśniowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona jest na północno-wschodnich zboczach Pasma Lubomira i Łysiny, które według regionalizacji Polski Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Wyspowego[4]. Zabudowania i pola uprawne Kobielnika znajdują się w dolinie Krzyworzeki (w jej orograficznie lewej części)[5]. Przez wieś przepływa potok Kobielnik wpadający w Wiśniowej do Krzyworzeki. Potok ten jest zasilany w górnym swym biegu potokiem Smarkawka mającym źródło pod szczytem Lubomira[6]. Dawniej Krzyworzekę nazywano Smarkawą.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Kobielnik: Bednarzówka, Brzeg, Burdelówka, Ciepciówka, Dyrdoszówka, Galejówka, Kusówka, Lisówka, Majdówka, Murzynówka, Nawsie, Nowiny, Podjaworzyce, Suktówka, Tokarzówka[7][8].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1350 r. z polecenia Kazimierza Wielkiego została osadzona na prawie niemieckim jedna z dwunastu wsi służebnych królewszczyzny dobczyckiej Cobelniky[9].
Około 1440, prawdopodobnie na wcześniej wykarczowanych polach powstał w Kobielniku folwark[10].
W 1749 wieś nawiedziła plaga szarańczy. W drugiej połowie XVIII w. wystawiono okrągłą kapliczkę w miejscu gdzie szarańcza zatrzymała się[11].
W czasie okupacji niemieckiej wieś była miejscem stacjonowania oddziałów partyzanckich obwodu AK „Murawa”[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54879
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 484 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Wyd. Compass, 2006. ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Mapa Topograficzna 1:10000 M-34-77-C-a-4 Główny Urząd Geodezji i Kartografii - Urząd Marszałkowski Woj. Małopolskiego
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Stanisław Piechowicz: W Wiśniowej i na jej granicach - dawniej i dziś. Wiśniowa: Urząd Gminy w Wiśniowej, 1998, s. 18. ISBN 83-909957-0-0.
- ↑ Tamże str. 24.
- ↑ Tamże j.w.
- ↑ Zofia Horodyńska: Dziennik Stokłosy 1944. Kraków: Urząd Miasta i Gminy Myślenice, 2004, s. 103. ISBN 83-918836-8-X.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kobielnik, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 202.
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
_COA.svg)