Kongōbu-ji

Kongōbu-ji

Shuden, główny pawilon
Państwo	Japonia
Miejscowość	Kōya-san
Wyznanie	buddyzm
Rodzaj	shingon
Historia
Data budowy	1593
Dane świątyni
Budulec	drewno
Położenie na mapie Japonii Kongōbu-ji
34°12′51″N 135°35′03″E
Strona internetowa

Kongōbu-ji (jap. 金剛峯寺; pełna nazwa formalna: Kōya-san Kongōbu-ji, 高野山金剛峯寺) – najważniejsza świątynia buddyjskiej szkoły shingon, założonej w IX wieku przez mnicha Kūkaia (774–835; Kōbō-daishi, Wielkiego Nauczyciela Rozpowszechniającego Naukę Buddy). Otrzymał on od cesarza Saga (786–842) teren na górze Kōya-san, na którym z biegiem lat powstał kompleks świątynny. Znajduje się on w miejscowości Kōya-chō, w prefekturze Wakayama, w Japonii.

Historia

Ufundowana w 1539 roku przez Hideyoshiego Toyotomi, przywódcę politycznego i militarnego w okresie Azuchi-Momoyama dla upamiętnienia zmarłej matki. W 1868 roku została połączona z sąsiednią świątynią wspólnie tworząc kompleks buddyjskiej szkoły shingon.

Architektura

Wejście do kompleksu prowadzi przez wschodnią bramę – najstarszy zachowany budynek z 1539 roku. W głównym budynku świątyni znajdują się:

• Ō-hiroma (Wielka Sala) – ozdobiona malowidłami Tan’yū Kanō (1602–1674), przedstawiającymi żurawie, miejsce odprawiania rytuałów;
• Ume no Ma (Sala Morelowa) – nazwa pochodzi od malowideł z XVII wieku na przesuwnych drzwiach fusuma;
• Yanagi no Ma (Sala Wierzbowa) – sala, w której popełnił seppuku Hidetsugu Toyotomi siostrzeniec Hideyoshiego.

Galeria

• 
  Wschodnia brama
• 
  Główny budynek
• 
  Dzwonnica
• 
  Banryū-tei, skalny ogród

Bibliografia

• Jagna Nieuważny, Agata Fijałkowska: Japonia. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015. ISBN 978-83-7642-609-9. (pol.).
• Lonely Planet Japan. Praca zbiorowa. Wyd. 15. Londyn: Lonely Planet, sierpień 2017. ISBN 978-1-78657-035-2. (ang.).