Prefektura Wakayama
| |||||||
| prefektura | |||||||
 Świątynia buddyjska Negoro-ji w Iwade | |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wyspa | |||||||
| Region | |||||||
| Siedziba | |||||||
| Kod ISO 3166-2 |
JP-30 | ||||||
| Gubernator |
Yoshinobu Nisaka | ||||||
| Powierzchnia |
4 725 km² | ||||||
| Populacja (2018[1]) • liczba ludności |
| ||||||
| • gęstość |
208 os./km² | ||||||
| Kod pocztowy |
〒640-8585 | ||||||
Adres urzędu: 1-1 Komatsubara-dōri, Wakayama-shi
| |||||||
| Plan | |||||||
| |||||||
| Symbole japońskie | |||||||
| Drzewo |
dąb ubame (Quercus phillyraeoides)[1] | ||||||
| Kwiat |
morela japońska (Prunus mume) | ||||||
| Ptak |
szlarnik japoński (Zosterops japonicus) | ||||||
Położenie na mapie
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Prefektura Wakayama (jap. 和歌山県 Wakayama-ken) – prefektura znajdująca się w regionie Kinki (Kansai) Japonii na wyspie Honsiu (Honshū). Jej stolicą jest miasto Wakayama[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Prefektura leży w zachodniej części wyspy Honsiu w regionie Kinki nad Oceanem Spokojnym. Graniczy z prefekturami: Osaka, Nara i Mie.
Miasta[edytuj | edytuj kod]
Miasta prefektury Wakayama:
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prefektura Wakayama powstała w 1871 roku po obaleniu systemu feudalnego. W okresie wcześniejszym region obecnej prefektury Wakayama i południowej części prefektury Mie stanowiła prowincja Kii (lub inaczej Kishū). Półwysep Kii wziął swoją nazwę od tej prowincji.
Miejsca godne zwiedzenia[edytuj | edytuj kod]
Góra Kōya[edytuj | edytuj kod]
Góra Kōya (Kōya-san)[a] stanowi centrum buddyzmu Shingon (Shingon-shū), ważnej sekty-szkoły buddyjskiej, która została stworzona w Japonii w 805 roku przez Kūkaia (774–835), mnicha, uczonego, architekta, kaligrafa, poetę, jedną z najważniejszych postaci religijnych. Jest to kompleks skupiający ponad sto świątyń na terenie płaskowyżu na wysokości ok. 800 m n.p.m., otoczonego ośmioma górami o wysokości ok. 1000 m n.p.m. Najważniejszą z nich jest Kōya-san Kongōbu-ji[2][3].
Osoby zainteresowane i pielgrzymi mogą spędzić nocleg w pomieszczeniach gościnnych świątyń (shukubō), poznając stylu życia mnichów, spożywając potrawy kuchni wegetariańskiej (shōjin-ryōri) i uczestnicząc w porannych modlitwach. Około pięćdziesiąt świątyń oferuje tę usługę[3].
Kumano[edytuj | edytuj kod]
Obszar Kumano znajduje się na południowym krańcu półwyspu Kii (Kii-hantō), około 100 km na południe od Osaki i Kioto. Obejmuje prefektury Wakayama i Mie, ale większość atrakcji i miejsc kultu religijnego znajduje się w Wakayamie[4].
Centrum kultowe Kumano stanowią trzy chramy: Kumano Nachi-taisha, Kumano Hongū-taisha i Kumano Hayatama-taisha, znane pod wspólną nazwą Kumano Sanzan. Szlaki pielgrzymkowe na półwyspie Kii noszą łączną nazwę Kumano Kodō.
Region nasycony jest wartościami religijnymi i historycznymi. Prawnuk bogini Amaterasu, Jimmu (panował w latach 660–585 p.n.e.), przybył do Kumano, aby zjednoczyć kraj jako pierwszy cesarz Japonii. Kumano jest również nazywane „Krainą Umarłych” w odniesieniu do przekonania, że duchy i przodkowie rodzin mieszkają tu po śmierci[4].
W 2004 roku religijne skarby, sanktuaria i szlaki pielgrzymkowe Kumano zostały wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO[4].
Zamek Wakayama[edytuj | edytuj kod]
Zamek został zbudowany w 1585 roku na polecenie Hideyoshiego Toyotomi (1536–1598). W późniejszym okresie był rezydencją gałęzi rodu Tokugawa, władającej domeną Kishū (Kishū-han; także Kii-han). Hideyoshi nazwał go Wakayama, będąc pod wrażeniem piękna pobliskiej zatoki Wakanoura (lub Wakaura). Przyjęta przez niego nazwa pozostała w nazwie prefektury[5].
Shirahama[edytuj | edytuj kod]
Shirahama to dobrze rozwinięty kurort z długą, piaszczystą plażą, bliskimi brzegu hotelami i gorącymi źródłami (onsen). Jego popularność i bliskość Osaki sprawiły, że stał się jednym z trzech największych tego rodzaju kurortów, obok Beppu na Kiusiu i Atami na półwyspie Izu[6].
Nachi-Katsuura[edytuj | edytuj kod]
Nachi-Katsuura jest usytuowane na południowo-wschodnim wybrzeżu półwyspu Kii. Znane jest z gorących źródeł i przemysłu rybnego, a zwłaszcza z targu tuńczykami. Turyści mogą obserwować aukcje z tarasu widokowego. Tuńczyki są sprzedawane w sposób podobny do targu Toyosu w Tokio[7].
Nachi-Katsuura i półwysep Kii są również znane ze swojej kultury wielorybniczej. W pobliskim Taiji znajduje się muzeum wielorybnictwa (Taiji Whale Museum) oferujące informacje na temat wielorybów i wielorybnictwa z historycznego i współczesnego punktu widzenia. Jest to duży kompleks, który obejmuje także baseny dla delfinów i wielorybów. Odbywają się pokazy, można rezerwować pływanie z delfinami[7][8].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Przylądek Saika-zaki, zatoka Wakaura
-
Zamek Wakayama
-
Nachi-Katsuura Onsen
-
Kumano Kodō
-
Zatoka Wakaura
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kōya-san jako nazwa góry w sensie geograficznym nie istnieje. Jest to bowiem tzw. „górska nazwa” (sangō), czyli honoryfikatywny przedrostek nazwy świątyni; tu: świątyni Kongōbu-ji, której pełna nazwa brzmi Kōya-san Kongōbu-ji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 192, 193. ISBN 978-4-415-11272-5.
- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 597. ISBN 978-4-385-13107-8.
- ↑ a b Mount Koya. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-07-03]. (ang.).
- ↑ a b c Kumano. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-07-03]. (ang.).
- ↑ Wakanoura Bay ~ A Treasure House of Scenic Beauty. Japan National Tourism Organization. [dostęp 2022-07-04]. (ang.).
- ↑ Shirahama. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-07-05]. (ang.).
- ↑ a b Nachi-Katsuura. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-07-05]. (ang.).
- ↑ Taiji Whale Museum. Wakayama Prefectural Government. [dostęp 2022-07-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna Japan National Tourism Organization (JNTO) (ang.)
- Informator o prefekturze Wakayama (ang.)
- Informacje, zdjęcia, wideo dot. zatoki Wakanoura (ang.)
| Miasta | |
|---|---|
| Powiaty |
