Konstantin Igumnow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstantin Igumnow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1873
Lebiediań, Gubernia tambowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

24 marca 1948
Moskwa, ZSRR

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, kompozytor

Odznaczenia
Ludowy Artysta ZSRR Ludowy Artysta RFSRR Zasłużony Działacz Sztuk RFSRR Nagroda Stalinowska
Order Lenina Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”

Konstantin Nikołajewicz Igumnow (ros. Константи́н Никола́евич Игу́мнов, ur. 19 kwietnia?/1 maja 1873 w Lebiedianiu, zm. 24 marca 1948 w Moskwie) – rosyjski pianista i pedagog. Laureat Nagrody Stalinowskiej (1946). Doktor Sztuki (1940). Ludowy Artysta ZSRR (1946). Odznaczony Orderem Lenina (1945). Profesor Konserwatorium Moskiewskiego. Założyciel światowej szkoły pianistycznej, nazwanej później szkołą Igumnowa[1]. Jego nauczycielem był Nikołaj Zwieriew, u którego pobierał lekcje gry na fortepianie. Ukończył Konserwatorium Moskiewskie w 1894 ze złotym medalem. Brał udział w 1895 w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym imienia A. Rubinsteina w Berlinie, gdzie otrzymał wyróżnienie. W latach 1896–98 wykładał w Konserwatorium w Tyflisie, a w latach 1899–1948 w Konserwatorium Moskiewskim[2]. Jego uczniami byli m.in. Lew Oborin, Marija Grinberg, Bella Dawidowicz, Wiktor Oranski i Naum Sztarkman.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]