Konsulat Francji w Gdańsku
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1610, 1919, 1945 |
| Konsul Honorowy | |
| Adres | |
| ul. Wrocławska 82 81-530 Gdynia | |
| Strona internetowa | |
Konsulat Francji w Gdańsku (fr. Consulat de France à Dantzig (do 1939) Consulat de France à Gdansk (od 1945), Französisches Konsulat in Danzig) – francuska placówka konsularna, najstarszy konsulat na ziemiach polskich.
Obecnie konsulat ma swoją siedzibę w Gdyni[1].
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy konsulat na obecnych terenach RP Francja utworzyła w 1610 w Gdańsku.
okres do I wojny światowej
[edytuj | edytuj kod]- Hundegasse 275, obecnie ul. Ogarna 54 (1839-1844),
- Hundegasse 54 (1867),
- Brotbänkergasse 38, ob. ul. Chlebnicka (1870),
- Brotbänkergasse 43 (1874),
- Brotbänkergasse 38 (1876-1878),
- Langgasse 51, obecnie ul. Długa (1880),
- Jopengasse 63, obecnie ul. Piwna (1884),
- An der neuen Mottlau 7, obecnie ul. Motławska (1886-1888),
- Weidengasse 4a, obecnie ul. Łąkowa (1890-1900), obecnie nie istnieje,
- Weidengasse 11, wejście od Strandgasse, obecnie ul. Dolna 4 (1902-1903),
- Strandgasse 7, obecnie ul. Dolna (1904),
- Weidengasse 9 (1905-1907),
- Karrenwall 5, obecnie ul. Okopowa (1909-1910)[2],
- Reitbahn 7, obecnie ul. Bogusławskiego (1911-1914).
okres międzywojenny
[edytuj | edytuj kod]Po I wojnie światowej w Wolnym Mieście Gdańsku, konsulat ulokowano przy Langer Markt 17, obecnie Długi Targ (1921-1939). W 1939 placówce nadano status konsulatu generalnego, urząd przestał funkcjonować w połowie sierpnia, zaś konsul generalny opuścił miasto po 1 września[3].
okres po II wojnie światowej
[edytuj | edytuj kod]Po II wojnie funkcjonował konsulat w Trójmieście, początkowo w Gdańsku przy ul. Pięknej 16 (1945), następnie w Gdyni przy ul. Starowiejskiej 37-2, ul. I Armii WP (1946) oraz przy skwerze Kościuszki (1948)[4]; w Gdańsku przy ul. Rokossowskiego 21/ul. Konarskiego 1 (1947-1975)[5], agencja konsularna w Gdańsku w wieżowcu Zieleniak przy Wałach Piastowskich 1 (1980[6]-1990).
Kierownicy konsulatu
[edytuj | edytuj kod]W okresie Rzeczypospolitej Obojga Narodów
[edytuj | edytuj kod]- 1610-1626 – kpt. Jean Cabrol de Blanque, rezydent, konsul (1540-1626)
- 1629-1636 – Henri de Canasilles, rezydent, konsul
- 1636 – płk. baron Charles d’Avaugour, rezydent (1600-1657)
- 1661-1677 – Jean Formont, rezydent (1620-1689)
- 1689 – Daniel Formont, rezydent (1632-1695)
- 1704-1706 – Claude Matthy, rezydent, komisarz (1637-1706)
- 1706-1757 – Louis Matthy, rezydent, komisarz królewski, komisarz morski, konsul (-1757)
- 1748 – hrabia de La Salle, rezydent/minister
- 1750-1753 – de La Fayardie, rezydent
- 1755 – François-Marie Durand, rezydent
- 1755-1756 – de Linau, komisarz morski, rezydent, konsul (-1763)[7]
- 1756-1768 – Jean-François-Joseph Dumont, rezydent (1704-)
- 1768 – Lebas (Lebat), chargé d’affaires, przedstawiciel konsula[8]
- 1768-1773 – hrabia Gérard de Rayneval, chargé d’affaires (1736-1812)
- 1773-1774 – Brunatti, chargé d’affaires
- 1774-1792 – Étienne-Ignace-Laurent de Pons, rezydent i konsul (1735-)
- 1792 – d’Oraison, rezydent
W okresie I Wolnego Miasta Gdańsk
[edytuj | edytuj kod]- 1807-1808 - Alexandre-Louis Lachevardière, konsul (1765-1828)[9]
- 1807-1808 - Emiland Marie Chopin, intendent (1776-1828)
- 1808-1810 – baron Nicolas Massias, rezydent i konsul generalny (1764-1848)
- 1810-1812 - Louis Auguste de Jassaud, wicekonsul/sekretarz generalny (1782-1853)
- 1812-1813 - Louis-Toussaint de La Moussaye, konsul generalny (1778-1854)
W okresie Królestwa Prus/Cesarstwa Niemieckiego
[edytuj | edytuj kod]- 1816-1823 – Jules-Joseph Désaugiers, rezydent i konsul generalny (1776-1855)
- 1824 - Carl Logau, wicekonsul
- 1832-1835 - de la Boutraye, konsul
- 1835-1845 - Ferdinand de Gussy, konsul generalny (1795-1866)
- 1846 - H. Hersant, konsul
- 1848-1851 - Doumerc, konsul
- 1852 - Breuil, konsul
- 1854-1856 - A. Bruant, konsul
- 1858-1861 – Adolphe Grandjean de Montigny, konsul (1800-1876)
- 1864-1868[10] – Pierre Benoît Dauzat-Dembarrère, konsul generalny (1809-1878)
- 1867 - Jules Marce de la Garche, konsul
- 1868 - de La Garde, konsul[11]
- 1869-1870 – Eugen Louis Alexander Bure, konsul (1843-1910)
- 1870-1872 – Alexandre Jacques de Bellaigue de Bughas, konsul (1834-1913)
- 1872-1884 – Félix Émile Verneuil, konsul (1823-)
- 1884[12]-1886 - Edouard Audisio, konsul (1838-1908)
- 1888-1898 – Edouard du Closuel, konsul (1842-1898)
- 1898-1904 – Léon Duplessis (1853-1912)
- 1904-1907 – Graf von/Cte de Jouffroy d’Abbans (1851-1914)
- 1909-1911 – François Denis Monin (1858-)
- 1911-1913 – Raymond Deflin, kierownik wicekonsulatu (1884-1969)
- 1914 – F. Gabriel Bieilhomme
W okresie II Wolnego Miasta Gdańsk
[edytuj | edytuj kod]- 1919-1921 – James Fernand Roger Gueritte, wicekonsul/konsul (1878-)
- 1921-1924 – Édouard Hippolyte Alexandre Gerardin, konsul (1889-1936)
- 1924-1929 – James Fernand Roger Gueritte, konsul
- 1929-1930 – Fernand Puech, konsul (1884-)
- 1931-1934 – Raymond Deflin, konsul (1884-1969)
- 1934 – André Gailliard, p.o. kierownika konsulatu (1905-1977)
- 1934–1939 – baron Guy Leroy de La Tournelle, konsul generalny od 1939 (1898-1982)
W okresie RP/PRL
[edytuj | edytuj kod]- 1945-1948 – André Deltour, konsul w Gdyni
- 1946[13]-1948[4] - Charles Peretti, konsul w Gdańsku
- 1948-1949 – René Bardet, wicekonsul
- 1950-1953 - Jean-François Roux, konsul (1920-)
- 1954- – H. Rabault, wicekonsul
- 1955 – P. E. Gruffaz, konsul
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Ambasada Francji w Polsce
- Przedstawiciele dyplomatyczni Francji w Polsce
- Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich Francji
- Stosunki polsko-francuskie
- Ambasada RP w Paryżu
- Zdjęcia b. siedziby konsulatu francuskiego na Długim Targu (1921-1939)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Konsulat Honorowy Francji w Trójmieście – Konsulat Honorowy Francji w Gdańsku Gdyni i Sopocie [online], ambassade.com.pl [dostęp 2019-10-07] (pol.).
- ↑ Obecnie nie istnieje.
- ↑ Jan Daniluk: Niespokojne lato. Sytuacja w Gdańsku w przededniu wybuchu II wojny światowej (czerwiec-sierpień 1939), Argumenta Historica. Czasopismo naukowo-dydaktyczne 2015, nr 2, s. 18-38
- ↑ a b Liste du corps diplomatique à Varsovie 1948
- ↑ Budynek następnie pełniący funkcje hotelowo-recepcyjne na rzecz KW PZPR.
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1980, PWE Warszawa
- ↑ Funkcja w rezultacie nieobsadzona.
- ↑ Friedrich Schwarz: Inhaltsverzeichnis der Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins Jahrgang 1 - 35 : Personen, Orte, Sachen, Danzig 1940
- ↑ Biogram BnF
- ↑ Almanach de Gotha: annuaire généalogique, diplomatique et statistique, 1868
- ↑ Annuaire diplomatique et consulaire de la République ..., 1868
- ↑ Journal officiel de la République française. Lois et décrets, 1884/05/19 Année 16, N° 138
- ↑ Narodowiec z 28 marca 1946
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Friedrich Schoell: Cours d’histoire des états Européens, vol. 38, Gide 1833, s. 38
- Liste: des ambassadeurs, envoyés, ministres et autres agents politiques: de la Cour de France près les puissances etrangères, Annuaire historique pour l'année..., Vol. 12 (1848)
- Marek Andrzejewski, Ludzie Wolnego Miasta Gdańska (1920-1939), Informator biograficzny, Gdańsk: Marpress, 1997, s. 79, ISBN 83-87291-27-7, OCLC 830552971.
- Anne Mézin: Les consuls de France au Siècle des Lumières (1715–1792), Ministère des Affaires étrangères, Paryż 1998, s. 975, ISBN 2-11-089158-0
- Edmund Cieślak: Francuska placówka konsularna w Gdańsku w XVIII wieku. Status prawny – zadania – działalność, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1999, s. 204, ISBN 83-86956-51-8
- Władysław Zajewski: Rezydenci francuscy w Gdańsku napoleońskim, Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska Lublin Polonia, vol. LXII, Sectio F 2007
- Encyklopedia Gdańska, Fundacja Gdańska 2012
- Daniel Czerwiński: Działania aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej wobec zachodnich placówek dyplomatycznych w Trójmieście na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX w. (zarys zagadnienia), Słupskie Studia Historyczne, nr 19, rok 2013, s. 221-238
- książki adresowe