Przejdź do zawartości

Koszykówka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Koszykówka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 – turniej rozegrany pomiędzy 7 a 14 sierpnia 1936 w Berlinie w Niemczech. 23 narody zgłosiły się do rywalizacji, tworząc z turnieju koszykówki największe zawody w grach zespołowych.

Międzynarodowa Federacja Koszykówki zarządziła w 1936 eksperymentalne zawody z koszykówką na świeżym powietrzu (na zewnątrz). Korty tenisa ziemnego posłużyły do współzawodnictwa. To powodowało dyskusję, kiedy pogoda była niekorzystna, szczególnie podczas końcowej fazy turnieju.

Medale zostały rozdane przez Jamesa Naismitha, twórcę koszykówki. Wszystkie trafiły do krajów Ameryki Północnej.

Medale

[edytuj | edytuj kod]
Złote Srebrne Brązowe
Stany Zjednoczone USA
Samuel Balter Jr.
Ralph Bishop
Joe Fortenberry
Tex Gibbons
Francis Johnson
Carl Knowles
Frank Lubin
Arthur Mollner
Donald Piper
Jack Ragland
Willard Schmidt
Carl Shy
Duane Swanson
Bill Wheatley
 Kanada
Gordon Aitchison
Ian Allison
Art Chapman
Chuck Chapman
Edward Dawson
Irving Meretsky
Doug Peden
James Stewart
Malcolm Wiseman
 Meksyk
Carlos Borja Morca
Víctor Borja
Rodolfo Choperena
Raúl Fernández
Andrés Gómez
Silvio Hernández
Francisco Martínez
Jesús Olmos
José Pamplona
Greer Skousen
Luis Ignacio de la Vega

Klasyfikacja ogólna

[edytuj | edytuj kod]
  1.  Stany Zjednoczone
  2.  Kanada
  3.  Meksyk
  4.  Polska
  5.  Filipiny
  6.  Urugwaj
  7.  Włochy
  8.  Peru

9-14  Brazylia
9-14  Chile
9-14  Czechosłowacja
9-14  Estonia
9-14  Japonia
9-14  Szwajcaria
15-18  Chiny
15-18  Królestwo Egiptu
15-18  III Rzesza
15-18  Łotwa
19-23  Belgia
19-23  Francja
19-23  Węgry
19-23  Hiszpania (wycofała się przed rozpoczęciem turnieju)

19-23  Turcja (wycofała się przed rozpoczęciem turnieju)

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy awansują do drugiej rundy. Przegrani trafiają do rundy pocieszenia i mają kolejną szanse na awans.

  • Estonia – Francja, 34-29
  • Chile – Turcja, 30-16
  • Szwajcaria – Niemcy, 25-18
  • Włochy – Polska, 44-28
  • Peru – Egipt, 35-22
  • Łotwa – Urugwaj, 20-17
  • Brazil – Kanada, 24-17
  • Japonia – Chiny, 35-19
  • Meksyk – Belgia, 32-9
  • USA – Hiszpania, walkower
  • Czechosłowacja – Węgry, walkower
  • Filipiny, wolny los- automatyczny awans do następnej rundy

Pierwsza runda pocieszenia

[edytuj | edytuj kod]

Wygrani awansują do drugiej rundy. Przegrani odpadają z turnieju i zajmują miejsca 19-23.

  • Urugwaj – Belgia, 17-10
  • Chiny – Francja, 45-38
  • Egipt – Turcja, 33-23
  • Kanada – Węgry, walkower
  • Niemcy – Hiszpania, walkower
  • Polska, wolny los- automatyczny awans do następnej rundy

Druga runda

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy awansują do trzeciej rundy. Przegrani mają ostatnią szansę w drugiej rundzie pocieszenia.

  • Filipiny – Meksyk, 32-30
  • Japonia – Polska, 43-31
  • Urugwaj – Egipt, 36-23
  • Peru – Chiny, 29-21
  • USA – Estonia, 52-28
  • Włochy – Niemcy, 58-16
  • Szwajcaria – Czechosłowacja, 25-12
  • Chile – Brazil, 23-18
  • Kanada – Łotwa, 34-23

Runda druga pocieszenia

[edytuj | edytuj kod]

Przegrani miejsca 15-18.

  • Polska – Łotwa, 28-23
  • Brazylia – Chiny, 32-14
  • Meksyk – Egipt, 32-10
  • Czechosłowacja – Niemcy, 20-0
  • Estonia, wolny los- automatyczny awans do następnej rundy

Runda trzecia

[edytuj | edytuj kod]

W trzeciej rundzie przegrani definitywnie odpadają z turnieju (miejsca 9-14), nie było rund pocieszenia. Zwycięzcy awansują do czwartej rundy.

  • Filipiny – Estonia, 39-22
  • Włochy – Chile, 27-19
  • Meksyk – Japonia, 28-22
  • Kanada – Szwajcaria, 27-9
  • Urugwaj – Czechosłowacja, 28-19
  • Polska – Brazylia, 33-25
  • USA, wolny los- automatyczny awans do następnej rundy
  • Peru, wolny los- automatyczny awans do następnej rundy

Runda czwarta

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy przechodzą do strefy medalowej. Przegrani grają o ostateczną klasyfikację.

  • USA – Filipiny, 56-23
  • Meksyk – Włochy, 34-17
  • Kanada – Urugwaj, 41-21
  • Polska – Peru, walkower

Klasyfikacja 5-8

[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Filipiny – Włochy, 32-14
  • Urugwaj – Peru, walkower

Mecz o miejsce 5

[edytuj | edytuj kod]
  • Filipiny – Urugwaj, 33-23

Runda medalowa

[edytuj | edytuj kod]

Półfinał

[edytuj | edytuj kod]
  • USA- Meksyk, 25-10
  • Kanada – Polska, 42-15

Mecz o brąz

[edytuj | edytuj kod]
  • Meksyk – Polska, 26-12

Finał

[edytuj | edytuj kod]

Finał został rozegrany 14 sierpnia w fatalnych warunkach. Rywalizacja była rozgrywana na otwartym powietrzu, na błotnistym korcie przy silnych opadach deszczu. Przez bagno zawodnicy nie mogli kozłować i zdobyli minimalną liczbę punktów. Najlepszym strzelcem meczu był reprezentant USA – Joe Fortenbury z 7 punktami. Na dodatek nie było żadnych siedzeń dla ponad tysięcznej widowni, która przez całe widowisko stała i mokła.

  • USA – Kanada, 19-8