Kościół św. Łazarza w Al-Ajzarijja
| sanktuarium | |||||||||||||||||||
 Kościół św. Łazarza | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
17 grudnia | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Jerozolimy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||||||||||||||||
 31°46′17,9055″N 35°15′23,4915″E/31,771640 35,256525
| |||||||||||||||||||
Kościół św. Łazarza w Al-Ajzarijja – katolicki kościół przyklasztorny, miejsce pielgrzymkowe znajdujące się pod kuratelą franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej.
Kościół nawiedzany jest podczas tradycyjnych nabożeństw stacyjnych w okresie Wielkiego Postu[1][2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotny bizantyjski kościół, którego istnienie poświadczają wyniki badań archeologicznych, powstał w IV wieku. Kolejny w tym samym miejscu wzniesiono w VI wieku. Apsyda tej drugiej świątyni znajdowała się ok. 10 metrów na wschód od pierwotnej. Kościół z VI wieku, podobnie jak ten z IV, miał atrium, z którego przechodziło się do grobu Łazarza. Obie świątynie pozostawały więc w ścisłej relacji z miejscem pochówku Łazarza, którego według narracji Ewangelii Chrystus miał wskrzesić z martwych. Drugi kościół zniszczony został w wyniku trzęsienia ziemi. Krzyżowcy odbudowali świątynię, wznosząc także inne zabudowania, także nad samym czczonym przez pątników grobem. Począwszy od 1863 franciszkanie wchodzili stopniowo w posiadanie gruntów na terenie biblijnej Betanii. W 1949 postanowiono usunąć gruz i ziemię w okolicy grobu Łazarza. W trakcie prac przeprowadzonych przez Studium Biblicum Franciscanum odkryto pozostałości bizantyjskich i średniowiecznych budowli. Nowy kościół i niewielki klasztor wzniesiono w latach 1952-1954. Autorem projektu był tercjarz franciszkański Antonio Barluzzi z Włoch. 4 stycznia 1964 kościół odwiedził papież Paweł VI[4][5].
Wystrój
[edytuj | edytuj kod]Wnętrze przypomina ciemną kaplicę grzebalną. Światło wpada tylko przez okno w kopule. Duże mozaiki ścienne, zaprojektowane przez Cesare Vagariniego, przedstawiają: Chrystusa głoszącego: Ja jestem Zmartwychwstaniem i Życiem (nad głównym ołtarzem), Wskrzeszenie Łazarza, Jezusa w gościnie u Marii i Marty oraz Marię namaszczającą Jezusa w domu Szymona[6].
-
Ołtarz centralny -
Wskrzeszenie Łazarza -
Jezus w gościnie u Marii i Marty -
Św. Łazarz (fasada) -
Św. Maria z Betanii (fasada) -
Św. Marta z Betanii (fasada)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The fragrance of Easter comes to us from Bethany. www.custodia.org, 2016-03-21. [dostęp 2018-05-03]. (ang.).
- ↑ In Bethany, Holy Monday is celebrated at the “House of Friendship”. www.custodia.org, 2017-04-10. [dostęp 2018-05-03]. (ang.).
- ↑ Beatrice Guarrera: At the Monastery of the Flagellation and in Bethany: two stop on the Lenten journey. www.custodia.org, 2018-03-14. [dostęp 2018-05-03]. (ang.).
- ↑ Eugene Hoade OFM: Guide to the Holy Land. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 1984, s. 466-468. (ang.).
- ↑ Heinrich Fürst, Gregor Geiger: Terra Santa: guida francescana per pellegrini e viaggiatori. Mediolan: Edizioni Terra Santa, 2017, s. 487. ISBN 978-88-6240-411-2. (wł.).
- ↑ Donato Baldi OFM: W Ojczyźnie Chrystusa. Przewodnik po Ziemi Świętej. Aleksander Kowalski (tłum. i uzupełn.). Wyd. 2. Kraków-Asyż: Franciszkanie, 1993, s. 128-130. (pol.).