Królik miniaturowy
 |
Ten artykuł od 2008-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Królik miniaturowy – grupa ras udomowionego królika europejskiego, zajęczaka z rodziny zającowatych. Popularne zwierzę domowe. Nierasowe miniatury charakteryzują się wielkością i masą, dochodzącą do 3,5 kg. Mają też dłuższe i wyraźnie oddzielone od siebie uszy (do 11 cm). Wszystkie rasy miniatur pochodzą od dzikiego królika, zamieszkującego pierwotnie Hiszpanię. Pierwszą rasą królika miniaturowego był królik gronostajowy wyhodowany w Anglii, charakteryzujący się białym futerkiem[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace nad królikami miniaturowymi rozpoczęto na początku XX wieku[1]. Hodowcy chcieli uzyskać zwierzę niewielkie, przyjazne, będące dobrym towarzyszem dla człowieka. Królik miniaturowy odniósł sukces i obecnie jest jednym z najpopularniejszych zwierząt domowych, głównie z uwagi na niewielkie wymaganie hodowlane i przyjacielskość w stosunku do ludzi.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
- Długość ciała
35 cm do 40 cm plus 5,5 cm długości uszu (długość rasowych dorosłych miniaturek nie może przekraczać 5,5 cm[2]).
- Masa ciała
W zależności od rasy:
- gładkowłosy – między 800 a 1200 g
- lew – między 800 a 1200 g
- Mini Lop – między 1500 a 2000 g
- Rex – między 700 a 2000 g
- Angora – między 800 a 1400 g.
- Barwa sierści
Bardzo zróżnicowana, od białej, przez kremową, brązową, niebiesko-białą i szarą, do czarnej. Występują także osobniki wielobarwne.
- Barwa oczu
zazwyczaj ciemnobrązowa, zdarza się też niebieska, a u albinosów czerwona.
- Długość życia miniaturek
Może osiągnąć wiek 10 lat (jednak przeciętnie żyje około 7 lat[3]).
- Długość ciąży
28-31 dni
- Liczba młodych
Rasowe miniaturki około 4. Nierasowe małe króliki około 8, a większe do 12[4].
- Dojrzałość płciowa
Samice 7 miesięcy, samce 5 miesięcy.
- Odżywianie
Roślinożerca. Jednymi z najważniejszych składników diety każdego królika jest woda i siano, a także zróżnicowane zioła (na przykład babka lancetowata i szerokolistna, chaber bławatek czy tymotka). Popularne sklepowe karmy i kolby są bardzo szkodliwe - zawierają zboża, które otłuszczają narządy. Nawet krótkotrwała głodówka może się zakończyć nieodwracalnymi zmianami w układzie pokarmowym królika.
- Aktywność
Noc i wcześnie rano
- Pielęgnacja królika
Króliki krótkowłose np. rasa Rex czesze się raz na tydzień, natomiast długowłose należy czesać codziennie.
Choroby królików[edytuj | edytuj kod]
Rasy królików miniaturowych[edytuj | edytuj kod]
Na przestrzeni lat zostało wyhodowanych blisko 100 różnych ras królików miniaturowych. Wśród nich można wyróżnić:
- rasy duże (np. belgijski olbrzym ważący do 10 kg i osiągający długość do 80 cm),
- rasy średnie (np. długowłosa angora ważąca do 5 kg),
- rasy małe (ważące średnio 2,5 kg),
- rasy zupełnie małe – tzw. karłowate (np. karzełek teddy dochodzący do max. 1,5-1,7 kg)[5].
Do ras królików miniaturowych zalicza się m.in.:
- królik Mini Lop
- królik Dwarf Hotot
- królik Netherland Dwarf
- królik lwi
- królik Holenderski
- grzywacz Afrykański
- królik długowłosy
- królik gładkowłosy
- królik himalajski
- królik baranek.
Do ras królików karłowatych zalicza się m.in.:
- hermelin niebieskooki
- hermelin czerwonooki
- karzełek perski pluszowy teddy – rasa nieuznana oficjalnie
- baranek perski pluszowy teddy – rasa nieuznana oficjalnie.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Michael Mettler: Króliki miniaturowe. Multico, 1993, s. 14. ISBN 83-7073-028-0.
- ↑ Michael Mettler: Króliki miniaturowe. Multico, 1993, s. 26. ISBN 83-7073-028-0.
- ↑ Michael Mettler: Króliki miniaturowe. Multico, 1993, s. 19. ISBN 83-7073-028-0.
- ↑ Michael Mettler: Króliki miniaturowe. Multico, 1993, s. 60. ISBN 83-7073-028-0.
- ↑ Królik domowy – żywienie, pielęgnacja, choroby - ZOONEWS.PL, 26 stycznia 2021 [dostęp 2021-07-25] (pol.).