Przejdź do zawartości

Krystyna Bieniek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Bieniek
Ilustracja
Krystyna Bieniek, 2008
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1930
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 września 2021
Warszawa

Zawód, zajęcie

artystka grafik

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota) Złota Odznaka ZPAP
Multimedia w Wikimedia Commons
Krystyna Bieniek - Impresje z Arkadii, olej na płótnie, 73 x 54 cm (1990)
Krystyna Bieniek - praca z pleneru w Cieplicach Śląskich-Zdroju (1988)[1]
Krystyna Bieniek, Warszawska Nike – Zamek Królewski, linoryt (1971) – z serii poświęconej odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie
Grób Krystyny Bieniek na Cmentarzu Bródnowskim

Krystyna Bieniek (ur. 26 lipca 1930 w Warszawie, zm. 26 września 2021 tamże) – polska artystka grafik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Poza okresem okupacji niemieckiej całe życie mieszkała i pracowała w Warszawie[2]. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki w pracowni prof. Tadeusza Kulisiewicza ukończyła w roku 1956[3]. Była członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków od 1958. W latach 1969–1971 pełniła obowiązki sekretarza, a w 1972–1974 vice-prezesa zarządu sekcji grafiki Okręgu Warszawskiego ZPAP. W okresie 1967–1976 była komisarzem konkursów „Najlepsza Grafika Miesiąca i Roku”[4].

Była córką Czesława Bieńka, profesora aerodynamiki w Politechnice Warszawskiej, siostrą Ireny Bieniek-Koteli, architektki i urbanistki, siostrą cioteczną Szymona Kobylińskiego i żoną Lecha Wilczka. Zmarła w 2021 i została pochowana 11 października na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 63G-1-28)[5].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczyła w wystawach krajowych i międzynarodowych w większości krajów Europy oraz USA, Brazylii, Argentynie, Algierii, Tunezji, Maroko i Sri Lance. W latach 1956–1978 tworzyła cykle linorytów: „Bułgaria”, „Rumunia”, „Znaki muzyczne”, „Podróż na Wschód: Armenia, Azerbajdżan, Uzbekistan”, „Warszawa”. Po 1979 uprawiała także malarstwo o tematyce pejzażowej, roślinnej, sakralnej i metaforycznej, oraz rysunek tematów z Polski, Algierii, Szwajcarii i Białorusi[4][6]. Brała udział w plenerach artystycznych[1][7].

Jej prace znajdują się w Warszawie w zbiorach Muzeum Narodowego, Muzeum Archeologicznego i Muzeum Wojska Polskiego, a także w muzeach w Siedlcach, Toruniu, Białej Podlaskiej, Bydgoszczy, Szczecinie, Płocku, Bielsku-Białej, Sandomierzu oraz w Bibliotece Jagiellońskiej. Za granicą jej prace są w Bode Museum w Berlinie, w Muzeum Narodowym w Bukareszcie, Galerii Narodowej w Sofii, Muzeum Im. Mustafayeva w Baku, Muzeum w Bańskiej Bystrzycy, w Muzeum Polskim w Rapperswilu i Bibliotheque Nationale w Paryżu[4]. Kolekcja grafik znajduje się w Zachęcie, gdzie jej prace były nagradzane[8][9][10]. W 1979 uczestniczyła w wystawie grafiki polskiej „Gravuras Polonesas” w Rio de Janeiro[11]. Wystawiała także lokalnie w dzielnicach Warszawy[12][13]. Wzięła udział w wystawie „Bardzo różnie i bardzo dobrze” w Zachęcie w grudniu 2018[14]. Ilustrowała książki dla dzieci i zamieszczała rysunki w pismach „Miś” i „Świerszczyk”[2][15]. W 2021 kilka jej ilustracji dla dzieci opublikowano w Pragalerii w Warszawie[16].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Cieplice 88, wystawa poplenerowa, Jelenia Góra: Biuro Wystaw Artystycznych, 1989 [dostęp 2022-01-05].
  2. ↑ a b Przewodnik „Ulice Twojego Miasta”– Odyńca Antoniego Edwarda [online], dom nr 71 [dostęp 2022-01-03].
  3. ↑ Maryla Ślusarczyk (red.), Lista absolwentów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie z lat 1946-2008, Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych, 2009, s. 17, ISBN 978-83-61558-26-2. (także Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, sygnatura 94/95)
  4. ↑ a b c d Krystyna Bieniek (biogram) [online], Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków [dostęp 2021-01-03].
  5. ↑ Krystyna Bieniek, [w:] Wyborcza.pl – Nekrologi [online], 5 października 2021 [dostęp 2022-01-03].
  6. ↑ Wystawa Sekcji Malarstwa OW ZPAP: „Trzy wymiary – malarstwo na płótnie” [online], 2016 [dostęp 2022-01-06].
  7. ↑ Plenery artystyczne – Plener Ciechanowiec [online], Fundacja Rozwoju, Wychowania i Terapii – przez Sztukę [dostęp 2022-01-06].
  8. ↑ Krystyna Bieniek [online], Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki [dostęp 2022-01-03].
  9. ↑ Warszawa w Sztuce, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, 1964 [dostęp 0211-01-03].
  10. ↑ Grafika w Zachęcie, „Stolica”, XXXI (7), 1976, s. 10 [dostęp 2022-01-03].
  11. ↑ Wystawa grafiki polskiej, „Lud”, 25 (3.633), Kurytyba – Brazylia 1979 [dostęp 2022-01-03].
  12. ↑ 17 VI–13 VII Ursynowskie Spotkania Twórców 2009 [online], akwarela „Ojcze nasz”, Galeria Wieża przy Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego, 2009 [dostęp 2022-01-03].
  13. ↑ Wola Art 2005 – wystawa w Warsaw Trade Tower, [w:] artinfo.pl [online], 2006 [dostęp 2022-02-22].
  14. ↑ Małgorzata Bogdańska, Joanna Egit-Pużyńska, Maria Świerżewska, Bardzo różnie i bardzo dobrze – Grafiki z kolekcji Zachęty, [w:] Dorota Karaszewska i inni red., Zachęta ― wrzesień, październik, listopad, grudzień 2018, Warszawa: Zachęta ― Narodowa Galeria Sztuki, 2018, s. 47 (Krystyna Bieniek – Rzeka Wisła, 1961, linoryt), ISBN 978-83-64714-71-9 [dostęp 2022-01-03].
  15. ↑ Czesław Janczarski, Przed podwieczorkiem, ilustracje –Krystyna Bieniek, 1967 [dostęp 2022-01-06].
  16. ↑ 6. Aukcja Prac na Papierze [online], poz. 33, 34, 36 i 37, Pragaleria, Warszawa, 8 września 2021 [dostęp 2022-01-03].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krystyna_Bieniek&oldid=73905654”