Krzysztof Nitsch
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Krzysztof Szczepan Nitsch (ur. 1948[1] w Zabrzu[2]) − polski rzeźbiarz i medalier.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Roberta. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uczył się u prof. Jerzego Bandury i prof. Stefana Borzęckiego[3]. Uzyskał dyplom oraz medal dla najlepszego studenta w 1975 roku[3]. Od 1975 roku pracował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako asystent prof. Jerzego Bandury, następnie jako asystent prof. Mariana Koniecznego[3].
Od 1973 roku mieszka w Gliwicach[2]. W połowie lat siedemdziesiątych XX wieku wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków[3], następnie później – do Związku Artystów Rzeźbiarzy[3]. W 1983 roku założył Pracownię Odlewnictwa[3] w ASP w Krakowie, którą prowadzi samodzielnie. Uzyskał stopień naukowy profesora w 1997 roku[3].
Brał udział w ogólnokrajowych wystawach i w prezentacjach sztuki polskiej za granicą[2]. Zdobył liczne nagrody i wyróżnienia artystyczne. W 2009 roku otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4] oraz w tymże roku został Honorowym Obywatelem Gliwic[2]. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1998)[5] oraz Krzyżem Kawalerskim (2013)[6] i Oficerskim (2020)[7] Orderu Odrodzenia Polski. W swoim domu (dawna remiza strażacka) w Gliwicach-Sośnicy tworzy przez lata osobiste muzeum-galerię[8].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- I i III nagroda Międzynarodowym Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Rawennie (1983)[9]
- I Nagroda na Międzynarodowym Sympozjum Rzeźby, Węgry (1987)[9]
- I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie „Człowiek i woda” Niemcy (1990)[9]
- I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie III Qadriennale Medalierstwa, Słowacja (1993)[9]
- Grand Prix na Salonie Rzeźby Wiosna ’98 (1998)[1][10]
- medal i wyróżnienie na Światowej Wystawie FIDEM w Hadze (1998)[10]
- Złoty Laur Fundacji Kultury Polskiej[10] „Za Mistrzostwo w Sztuce” (1999)[9]
- Złoty Wawrzyn od Polskiego Komitetu Olimpijskiego (2001)[10]
- Nagroda Towarzystwa Allianz w dziedzinie kultury (2002)[10]
- Złoty Medal w Ogólnopolskim Salonie Rzeźby w Warszawie (2003)[1]
- III Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Biennale „Dante Europejczyk” we Włoszech (2003)[1]
- nagroda Prezydenta miasta Gliwice[10]
- nagroda Towarzystwa Przyjaciół Gliwic za osiągnięcia w dziedzinie kultury[10]
- Śląska Nagroda im. Juliusza Ligonia[10] (2008)[11]
- laureat VIII edycji konkursu „Marka Śląskie” w kategorii Osobowość Roku (2017)[10]
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- kompozycja rzeźbiarska przy radiostacji gliwickiej[10]
- fontanna Żywy obraz na dziedzińcu Willi Caro w Gliwicach[10]
- pomnik Ofiarom wojen i totalitaryzmów w gliwickim Parku Chopina[10]
- kompozycja rzeźbiarska (tablica[12]) TORA na miejscu synagogi w Gliwicach[10]
- ołtarz Krzew w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach we współpracy z Witoldem Cęckiewiczem (2002)[10]
- pomnik (popiersie) Gabriela Narutowicza w Szwajcarii przy elektrowni wodnej Mühleberg[13] (2009)[10]
- rzeźba Ku słońcu I w Gliwicach (2010)[10]
- rzeźba Ku słońcu II w Gliwicach (2012)[10]
- statuetka dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych: Nagroda Solidarności (2014)[10]
- medal Przeszłość–Przyszłość dla Muzeum Monet i Medali w Kremnicy (2015)[10]
- tablica pamięci Wilhelma von Blandowskiego w Gliwicach (2015)[10]
- kompozycja przestrzenna pamięci Tadeusza Różewicza w Gliwicach (2015)[10]
- rzeźba z cyklu Nasza Ojczyzna dla Śląskiego Ogrodu Botanicznego w Mikołowie (2016)[10]
- statuetka dla laureatów Nagrody Żółtej Ciżemki (około 2017)[10]
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pomnik Ofiarom wojen i totalitaryzmów -
Rzeźba Ku słońcu I -
Ołtarz Krzew -
Pomnik Gabriela Narutowicza -
Fontanna Żywy obraz -
Tablica TORA -
Tablica na domu tekstylnym Weichmanna w Gliwicach -
Tablica pamięci Wilhelma von Blandowskiego -
Statua na domu Krzysztofa Nitscha w Gliwicach-Sośnicy
.jpg)
.JPG)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Krzysztof Nitsch. Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d Krzysztof NITSCH. Urząd Miejski Gliwice, 2010-06-09. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d e f g Wyroba 2019 ↓, s. 1.
- ↑ Medale Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 2009-05-26. [dostęp 2012-11-21].
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 7, poz. 81
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 502
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 955
- ↑ Marlena Polok-Kin: W Sośnicy powstaje dzieło życia prof. Nitscha. Dziennik Zachodni, 2012-01-06. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d e Artyści w kolekcji. Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Wyroba 2019 ↓, s. 2.
- ↑ Krzysztof P. Bąk: Ligoniowe laury. Dziennik Zachodni, 2008-12-21. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ Zuzanna Grabska: Gliwice. Nadpalony zwój w miejscu synagogi. 2011-02-04. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ Schutzverband Wohlensee Jahresbericht 2009. Elisabeth Wieland, Christian Gnägi (Red.). Schutzverband Wohlensee SVW, 2010-02, s. 82.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Wyroba: Opis osiągnięcia p. prof. dr hab. Krzysztofa Nitscha - kandydata do nagrody Prezesa Rady Ministrów. Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, 2019-06-11. [dostęp 2021-06-23].
- Absolwenci Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
- Członkowie Związku Polskich Artystów Plastyków
- Honorowi obywatele Gliwic
- Laureaci Śląskiej Nagrody im. Juliusza Ligonia
- Ludzie urodzeni w Zabrzu
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Polscy medalierzy
- Polscy rzeźbiarze
- Wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
- Urodzeni w 1948