Krzysztof Paczos

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Paczos
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

1963
Gdynia

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Francja

Prezbiterat

16 czerwca 1991

Strona internetowa

Krzysztof Paczos (ur. 16 marca 1963 w Gdyni[1]) – polski filozof i teolog, ksiądz katolicki, mieszkający we Francji, przełożony wspólnoty życia Synodia. Autor książek z antropologii filozoficznej i teologicznej, historii chrześcijaństwa i etyki, czerpiący z tradycji tomistycznej, zajmujący się współczesną noetyką filozoficzną.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył III Liceum Ogólnokształcące w Gdyni. Następnie podjął studia na Politechnice Gdańskiej. W 1984 roku wstąpił do Zgromadzenia Księży Marianów, gdzie złożył śluby zakonne i przyjął święcenia kapłańskie 16 czerwca 1991[1].

Ukończył studia magisterskie, licencjackie i doktoranckie z teologii i filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[2]. W latach 1993-2006 prowadził Wspólnoty Drogi do Emaus. W latach 1998-2006 prowadził też Szkołę Filozofii im. Św. Tomasza z Akwinu w Gdańsku, Warszawie i Łodzi. W 2005 wydał książkę Czekając, aż przyjdzie. Radykalizm chrześcijański w epoce postindustrialnej, której tezy stały m.in. przedmiotem dyskusji w miesięczniku Znak[3][4].

Od 2006 roku przebywa we Francji, gdzie po wystąpieniu ze Zgromadzenia Marianów[5] zakłada wspólnotę życia Synodia. Od roku 2012 prowadzi l’École Didaskalos, w ramach której zajmuje się noetyką filozoficzną i psychologiczną, problemem sekularyzacji cywilizacji zachodniej oraz historią pierwotnego chrześcijaństwa[6].

W ramach prowadzonej Szkoły Filozofii Paczos wydał trzyczęściową, filozoficzno-teologiczną antropologię oraz etykę. W 2021 roku opublikował pracę monograficzną Noetyka, w której przedstawił własne rozumienie poznania noetycznego, obecnego w różnych dziedzinach ludzkiej aktywności: w poszukiwaniu prawdy (nauka), w postawach moralnych (etyka), w twórczości artystycznej (sztuka), w relacjach międzyosobowych (miłość) oraz w więzi z nadnaturalnym Ty (religia).

Publikował m.in. w czasopismach Didaskalos, Młoda Polska, Słowo, Tygodnik Powszechny, Ład, Więź i Znak.

Uczestniczył w debatach o Jezusie historycznym na łamach portalu didaskalos.pl i w Warszawskim Studiu Teologii i Filozofii[7][8] oraz z Pawłem Lisickim[9] (spotkania z cyklu Laboratorium Idei).

Od roku akademickiego 2014/2015 wykłada filozofię sekularyzacji w Centre Universitaire Guilhem de Gellon w Montpellier[10].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Czekając, aż przyjdzie. Radykalizm chrześcijański w epoce postindustrialnej. Warszawa: Fronda, 2005. ISBN 83-603-3500-1.
  • Zwierzę rozumne. Zagadnienia podstawowe z filozofii niższych warstw duszy ludzkiej. Perspektywa Arystotelesa i św. Tomasz z Akwinu. Gdańsk: Stowarzyszenie Ichtis, 2004. ISBN 83-921113-0-3.
  • Niewiele mniejszy od aniołów. Zagadnienia podstawowe z filozofii wyższej warstwy duszy ludzkiej. Perspektywa Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu. Gdańsk: Stowarzyszenie Ichtis, 2005. ISBN 83-921113-1-1.
  • Równy aniołom. Zagadnienia podstawowe z teologii duszy ludzkiej. Perspektywa św. Tomasza z Akwinu. Gdańsk: Stowarzyszenie Ichtis, 2005. ISBN 83-921113-2-X.
  • Podstawy teorii moralności. Zagadnienia podstawowe z etyki filozoficznej i teologicznej. Perspektywa Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu. Gostynin: Szkoła Filozofii im. św. Tomasza z Akwinu, 2011. ISBN 978-83-932451-0-9.
  • Mama. Traktat teologiczny. Béziers: Didaskalos Éditions, 2018. ISBN 978-2-9565377-0-0.
  • Noetyka. Béziers: Didaskalos Éditions, 2021. ISBN 978-2-9565377-1-7.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2001, wyd. Apostolicum, Ząbki 2002
  2. ↑ noetyka.pl. [dostęp 2014-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  3. ↑ W polemice z tezami K. Paczosa swoje artykuły zamieścili w numerze 11 (2006) miesięcznika ZNAK: Ksawery Knotz, Monika Waluś, Magdalena Gusiew-Czudżak, Artur Sporniak, Tadeusz Bartoś, Józef Augustyn; oraz w numerze 5 (2007) tegoż samego miesięcznika: Aneta Zalesińska, K. Knotz, M. Waluś, A. Sporniak, M.Gusiew-Czudzak, T. Bartoś
  4. ↑ Recenzje książki: Beata Kolek, Życie w obliczu wieczności, Kwartalnik „Pressje”, teka 8, ss. 213-220. Znakomita książka ks. Krzysztofa Paczosa – pisze Dariusz Karłowicz – stanowi odważną próbę gruntownego przemyślenia celu tych rad [ewangelicznych], dodajmy, próbę podjętą w poszukiwaniu formy właściwej czasom, które nadeszły. To praca, którą podejmowały kolejne pokolenia chrześcijan, praca w której łatwo o błąd, robota trudna, bardzo ryzykowna, ale konieczna. Dlatego nawet ci, którzy nie zgodzą się z diagnozami ks. Paczosa przyznać muszę, że tej dyskusji nie można odłożyć na później… (por. Wcielenie w czasach posthedonistycznych z Dariuszem Karłowiczem rozmawiają Artur Bazak i Jakub Lubelski, Kwartalnik „Pressje”, teka 8, ss. 163-164; zob. też K. Paczos, Czekając, aż przyjdzie. Radykalizm chrześcijański w epoce postindustrialnej, Warszawa: Fronda, 2005, okładka). Książka ks. Krzysztofa Paczosa – pisze Grzegorz Górny – to jedno z niewielu dzieł polskich autorów, które stanowi ważny głos na temat przyszłości Kościoła w skali globalnej. Autor stara się odczytywać "znaki czasu" drogą zarówno Tomaszowego intelektu, jak i rozeznawania duchowego, a wnioski, do jakich dochodzi, choć wielu mogą wydać się gorszące, z pewnością dla innych staną się inspiracją. Poważne podejście do tej lektury powinno zaowocować gorącą dyskusją ([1]). I tak narodziła się ta książka o chrześcijańskim radykalizmie – pisze Janusz Poniewierski ze ZNAK-u – owoc myślenia polskiego zakonnika, czerpiącego z tradycji Kościoła i wychylonego ku przyszłości. Dar dla wszystkich, którzy tu i teraz próbują zrozumieć odpowiedź Mistrza na nasze gorączkowe pytanie: "Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne" ([2]).
  5. ↑ Indult odejścia z dnia 7 maja 2007. [dostęp 2014-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 kwietnia 2014)].
  6. ↑ didaskalos.fr
  7. ↑ www.debata.didaskalos.pl. [dostęp 2014-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-23)].
  8. ↑ Piotr Sikora, Budzenie z dogmatycznej drzemki, Tygodnik Powszechny 29/2012, s. 17
  9. ↑ Zapowiedź debaty z cyklu Laboratorium Idei. [dostęp 2014-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-26)].
  10. ↑ Des philosophes de la sécularisation, Centre Universitaire Guilhem de Gellon. [dostęp 2014-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Paczos&oldid=68167569”