Krzysztof Pomian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 11:05, 6 lis 2012. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Krzysztof Pomian
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1934
Warszawa

Zawód, zajęcie

filozof, historyk, eseista

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Andrzej Pomian (ur. 25 stycznia 1934 w Warszawie) – polski filozof, historyk, eseista.

W trakcie II wojny światowej został wywieziony z rodziną do Kazachstanu, gdzie zmarł jego ojciec. Do Polski powrócił wraz z matką w 1946[1]. W latach 1952–1957 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Na tym samym wydziale obronił pracę doktorską (1965) i habilitacyjną (1968) oraz pracował jako adiunkt w Katedrze Historii Filozofii Narodowej. W 1966 po wygłoszeniu krytycznego wobec wobec partii referat został wykluczony z PZPR, do której należał od czasów studenckich. W 1968 stracił pracę na uczelni na poparcie udzielone uczestnikom wydarzeń marcowych[1]. Do 1972 był zatrudniony w dziale rękopisów Biblioteki Narodowej, następnie wyjechał do Francji[2].

W 1984 został profesorem we francuskim Krajowym Ośrodku Badań Naukowych (Centre national de la recherche scientifique, CNRS). W 1998 postanowieniem Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[3]. W 1999 objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2001 został dyrektorem tworzonego w Brukseli Muzeum Europy. W 2010 wszedł w skład Komitetu Doradczego Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność[2].

Jest autorem prac o filozofii współczesnej oraz związkach filozofii z polityką, m.in. zbioru esejów Filozofowie w kręgu polityki.

W 2003 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał mu tytuł doktora honoris causa[4]. Postanowieniem z 18 kwietnia 2012 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[5][6].

Wybrane publikacje

  • Przeszłość jako przedmiot wiary: historia i filozofia w myśli średniowiecza (1968)
  • Człowiek pośród rzeczy: szkice historycznofilozoficzne (1973)
  • Les archives: du Trésor des chartes au caran (1980)
  • L'orde du temps (1984)
  • Europa i jej narody (1992)
  • Przeszłość jako przedmiot wiedzy (1992)
  • Zbieracze i osobliwości: Paryż – Wenecja XVI–XVIII wiek (1996)
  • Drogi kultury europejskiej: trzy studia (1996)
  • Wenecja w kulturze europejskiej (2000)
  • W kręgu Giedroycia (2002)
  • Oblicza dwudziestego wieku: szkice historyczno-polityczne (2002)
  • Filozofowie w świecie polityki. 1, Eseje 1957–1974 (2004)
  • Historia – nauka wobec pamięci (2006)
  1. ↑ a b Krzysztof Pomian. wp.pl. [dostęp 2012-09-29].
  2. ↑ a b Krzysztof Pomian. enrs.eu. [dostęp 2012-09-29].
  3. ↑ {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB).. [dostęp 2012-09-29].
  4. ↑ Doktorzy honoris causa UMCS. umcs.lublin.pl. [dostęp 2010-09-29].
  5. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 765
  6. ↑ Odznaczenia z okazji Święta 3 Maja. prezydent.pl, 2012-05-03. [dostęp 2012-09-29].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Pomian&oldid=33390558”