Krzysztof Szczypiorski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Stanisław Szczypiorski
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1973
Warszawa

doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: ochrona informacji, teleinformatyka
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

23 stycznia 2007[1]

Habilitacja

17 kwietnia 2012[1]

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Krzysztof Stanisław Szczypiorski (ur. 7 sierpnia 1973 w Warszawie) – polski teleinformatyk i specjalista w dziedzinie zabezpieczeń teleinformatycznych. Profesor Politechniki Warszawskiej. Doktor habilitowany nauk technicznych w zakresie telekomunikacji i specjalności: ochrona informacji[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył XIV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Warszawie (w 1992 roku) oraz Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej na kierunku telekomunikacja (w 1997 roku).

Od 1998 roku pracuje naukowo w Instytucie Telekomunikacji Politechniki Warszawskiej, od 2007 roku jako adiunkt, od 2012 roku jako profesor nadzwyczajny.

W 2002 roku założył na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej jednostkę ITU-ITC (Internet Training Centre) – Centrum Szkoleniowe Technik Internetowych, jedno z 26 takich centrów powstałych pod auspicjami Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej (ITU)[2].

Od 2012 roku jest członkiem Rady Fundacji Bezpieczna Cyberprzestrzeń[3].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Specjalizuje się w steganografii w sieciach Wi-Fi[4][5] oraz VoIP[6]. W 2003 roku zaproponował[4], aby do przesyłania ukrytych danych w sieciach Wi-Fi użyć ramek z uszkodzonymi sumami kontrolnymi. W 2006 roku opracował koncepcję steganograficznego routera[7], która znalazła zastosowanie w Siłach Zbrojnych USA. W 2008 roku, wraz z Wojciechem Mazurczykiem, zaproponował[6], aby do przesyłania ukrytych danych w VoIP wykorzystać celowo opóźnione w nadajniku pakiety. W 2009 roku, wraz z Wojciechem Mazurczykiem i Miłoszem Smolarczykiem, zaprezentował[8] nową metodę ukrywania danych w protokole TCP opartą na retransmisjach pakietów. Autor ponad 160 publikacji, w tym 3 patentów.

Działalność biznesowa[edytuj | edytuj kod]

Od 1995 roku pracuje jako konsultant w zakresie bezpieczeństwa dla wielu firm i instytucji. W latach 2008–2015 prowadził – wraz z Wojciechem Mazurczykiem – nieformalną grupę doradczą Professor.IT[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Dr hab. inż. Krzysztof Stanisław Szczypiorski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-07-14].
  2. ↑ Strona ITU-ITC Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2012-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-26)].
  3. ↑ Strona Fundacji Bezpieczna Cyberprzestrzeń. [dostęp 2012-10-09].
  4. ↑ a b Krzysztof Szczypiorski: HICCUPS: Hidden Communication System for Coruppted Networks. 2003. [dostęp 2008-06-09]. (ang.).
  5. ↑ Christian Krätzer, Jana Dittmann, Andreas Lang, Tobias Kühne: WLAN Steganography: A First Practical Review. 2006. [dostęp 2008-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-21)]. (ang.).
  6. ↑ a b Wojciech Mazurczyk, Krzysztof Szczypiorski: Steganography of VoIP streams. 2008. [dostęp 2008-06-09]. (ang.).
  7. ↑ Krzysztof Szczypiorski, Wojciech Mazurczyk i in.: Steganographic Routing in Multi Agent System Environment. 2007. [dostęp 2008-06-09]. (ang.).
  8. ↑ Wojciech Mazurczyk, Miłosz Smolarczyk, Krzysztof Szczypiorski: Hiding Information in Retransmissions. 2009. [dostęp 2009-05-27]. (ang.).
  9. ↑ Strona firmy Professor.IT. [dostęp 2012-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-06)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Szczypiorski&oldid=71587284”