Przejdź do zawartości

Książęce Hrabstwo Gorycji i Gradyski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Książęce Hrabstwo Gorycji i Gradyski
Gefürstete Grafschaft Görz und Gradiska
1754–1809
1849–1918
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Gorycja

Data powstania

4 marca 1754

Władca

Karol I Habsburg

Powierzchnia

2918 km²

Populacja (1910)
• liczba ludności


261 721

Narody i grupy etniczne

Słoweńcy 60%, Włosi 38%, Niemcy austriaccy 2%

Język urzędowy

niemiecki

Religia dominująca

katolicyzm

Mapa opisywanego kraju
Gorycja i Gradyska (zielony) na tle Pobrzeża Austriackiego
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Książęce Hrabstwo Gorycji i Gradyski”
45°56′30,8400″N 13°37′14,1600″E/45,941900 13,620600

Książęce (Uksiążęcone) Hrabstwo Gorycji i Gradyski (niem. Gefürstete Grafschaft Görz und Gradiska) – księstwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego od 1754, następnie prowincja i kraj koronny Cesarstwa Austriackiego. W latach 1815–1849 wchodził w skład austriackiego Królestwa Ilyrii. Łącznie wraz z Triestem, Istrią był zaliczany w jeden kraj koronny zwany Pobrzeżem Austriackim. Siedzibą Namiestnika był Triest.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstało w 1754 roku z połączenia dwóch książęcych hrabstw Monarchii habsburskiej: Gorycji i Gradyski. W latach 1809–1815 Gorycja i Gradyska należały do francuskich Prowincji Iliryjskich. Zostały ostatecznie przydzielone Austrii na mocy decyzji kongresu wiedeńskiego w 1815. Zostały wówczas włączone do austriackiego Królestwa Ilirii. Od 1849 po likwidacji królestwa, Gorycja i Gradyska stały się częścią Pobrzeża austriackiego. W 1860 powstał kraj koronny – Książęce Hrabstwo Gorycji i Gradyski. Istniał on do końca monarchii austro-węgierskiej w 1918.

Kraj koronny

[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia kraju wynosiła 2918 km kw., ludność w 1900 – 252 338, w 1910 – 261 721 osób. Stolicą kraju była Gorycja (Görz), kraj dzielił się na 6 powiatów: Gorycja-Miasto, Gorycja, Gradyska, Monfalcone, Sežana, Tolmin.

Skład narodowościowy (w 1910)

[edytuj | edytuj kod]
  • Słoweńcy 60%
  • Włosi 38%
  • Niemcy austriaccy 2%

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Batowski Rozpad Austro-Węgier 1914-1918, wydanie II poprawione i uzupełnione, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1982, ISBN 83-08-00581-0.
  • Henryk Wereszycki Historia Austrii, wydanie drugie poprawione i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław 1986, ISBN 83-04-01680-X.
  • Teofil Lijewski, Austria, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, ISBN 83-01-05164-7, OCLC 835860669.