Kulik mniejszy

	Kulik mniejszy
	Kulik mniejszy
	Numenius phaeopus
	(Linnaeus, 1758)
	; Kulik kanadyjski (Numenius phaeopus hudsonicus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	siewkowe
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	kuliki
Rodzaj	Numenius
Gatunek	kulik mniejszy
	Podgatunki
	N. phaeopus phaeopus; N. phaeopus alboaxillaris; N. phaeopus variegatus; N. phaeopus hudsonicus;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kulik mniejszy (Numenius phaeopus) – gatunek średniego ptaka brodzącego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).

kulik mniejszy (Numenius phaeopus phaeopus) – Islandia, Wyspy Owcze, północna Szkocja poprzez Półwysep Skandynawski po południowo-zachodni Tajmyr. Zimuje od Półwyspu Iberyjskiego, poprzez Afrykę po Bliski Wschód, zachodnie Indie, Cejlon, Wyspy Andamańskie i Nikobary. W Polsce regularnie i dość licznie spotykany podczas przelotów (marzec-maj i lipiec-październik) na wybrzeżu. W głębi lądu rzadki.
Numenius phaeopus alboaxillaris – północne wybrzeża Morza Kaspijskiego. Zimuje na wybrzeżach i wyspach zachodniej części Oceanu Indyjskiego.
kulik brązowogrzbiety (Numenius phaeopus variegatus) – północno-wschodnia Syberia po dorzecza Kołyki i Anadyru. Zimuje w pasie od wschodnich Indii po Tajwan, Filipiny, Indonezję i Australazję.
kulik kanadyjski (Numenius phaeopus hudsonicus) – od Alaski po zachodnie wybrzeża Zatoki Hudsona. Zimuje w południowej części Ameryki Północnej i w Ameryce Południowej.

Cechy gatunku: Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ciało szarobrązowe, na wierzchu, szyi i piersi podłużne ciemne plamy. Wierzch głowy czarnobrązowy z jasną pręgą pośrodku i obramowany jasnymi brwiami. Kuper biały, a ogon jasny z poprzecznym prążkowaniem. Spód jasny, a sam brzuch biały. Dziób długi, wygięty ku dołowi. Nogi oraz dziób czarne. N. p. alboaxillaris ma jaśniejsze i niemal pozbawione prążkowania spodnie strony skrzydeł. N. p. variegatuss i N. p. hudsonicus mają brązowe spodnie strony skrzydeł. Ponadto N. p. hudsonicus ma bardziej cielisty ton upierzenia, a kuper brązowy.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 40-48 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 70-90 cm
waga ok. 230-600 g
Biotop: torfowiska i bagna w strefie tundry i lasotundry. Podczas przelotów zatrzymuje się zazwyczaj na łąkach. Zimuje zazwyczaj na morskich wybrzeżach.
Gniazdo: Na ziemi, z reguły w otwartym terenie.

Jajo N. phaeopus

Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 4 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 22-28 dni przez obydwoje rodziców, jednak częściej na jajach siedzi samica. Pisklętami zajmują się oboje rodzice.
Pożywienie: Bezkręgowce uzupełnione owocami.
Ochrona: W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

↑ Numenius phaeopus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Numenius phaeopus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).