Kulik mniejszy
|
||
| Numenius phaeopus[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
 Kulik kanadyjski (Numenius phaeopus hudsonicus) |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | siewkowe | |
| Rodzina | bekasowate | |
| Podrodzina | kuliki | |
| Rodzaj | Numenius | |
| Gatunek | kulik mniejszy | |
| Podgatunki | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Kulik mniejszy (Numenius phaeopus) – gatunek średniego ptaka brodzącego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
- Występowanie
- Zamieszkuje w zależności od podgatunku:
- kulik mniejszy (Numenius phaeopus phaeopus) – Islandia, Wyspy Owcze, północna Szkocja poprzez Półwysep Skandynawski po południowo-zachodni Tajmyr. Zimuje od Półwyspu Iberyjskiego, poprzez Afrykę po Bliski Wschód, zachodnie Indie, Cejlon, Wyspy Andamańskie i Nikobary. W Polsce regularnie i dość licznie spotykany podczas przelotów (marzec-maj i lipiec-październik) na wybrzeżu. W głębi lądu rzadki.
- Numenius phaeopus alboaxillaris – północne wybrzeża Morza Kaspijskiego. Zimuje na wybrzeżach i wyspach zachodniej części Oceanu Indyjskiego.
- kulik brązowogrzbiety (Numenius phaeopus variegatus) – północno-wschodnia Syberia po dorzecza Kołyki i Anadyru. Zimuje w pasie od wschodnich Indii po Tajwan, Filipiny, Indonezję i Australazję.
- kulik kanadyjski (Numenius phaeopus hudsonicus) – od Alaski po zachodnie wybrzeża Zatoki Hudsona. Zimuje w południowej części Ameryki Północnej i w Ameryce Południowej.
- Cechy gatunku
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ciało szarobrązowe, na wierzchu, szyi i piersi podłużne ciemne plamy. Wierzch głowy czarnobrązowy z jasną pręgą pośrodku i obramowany jasnymi brwiami. Kuper biały, a ogon jasny z poprzecznym prążkowaniem. Spód jasny, a sam brzuch biały. Dziób długi, wygięty ku dołowi. Nogi oraz dziób czarne. N. p. alboaxillaris ma jaśniejsze i niemal pozbawione prążkowania spodnie strony skrzydeł. N. p. variegatuss i N. p. hudsonicus mają brązowe spodnie strony skrzydeł. Ponadto N. p. hudsonicus ma bardziej cielisty ton upierzenia, a kuper brązowy.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 40-48 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 70-90 cm
waga ok. 230-600 g - Biotop
- torfowiska i bagna w strefie tundry i lasotundry. Podczas przelotów zatrzymuje się zazwyczaj na łąkach. Zimuje zazwyczaj na morskich wybrzeżach.
- Gniazdo
- Na ziemi, z reguły w otwartym terenie.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 22-28 dni przez obydwoje rodziców, jednak częściej na jajach siedzi samica. Pisklętami zajmują się oboje rodzice.
- Pożywienie
- Bezkręgowce uzupełnione owocami.
- Ochrona
- W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Numenius phaeopus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Numenius phaeopus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).
