LWD Żuraw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
LWD Żuraw
Ilustracja
LWD Żuraw w Muzeum Lotnictwa w Krakowie
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Lotnicze Warsztaty Doświadczalne

Konstruktor

Tadeusz Sołtyk

Typ

samolot obserwacyjno-łącznikowy

Konstrukcja

mieszana, górnopłat zastrzałowy ze stałym podwoziem

Załoga

2 osoby

Historia
Data oblotu

16 maja 1951

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy M-11FR

Moc

160 KM

Wymiary
Rozpiętość

11,7 m

Długość

8,26 m

Wysokość

2,98 m

Powierzchnia nośna

21,12 m²

Masa
Własna

913 kg

Startowa

1157 kg

Osiągi
Prędkość maks.

168 km/h

Pułap

2500 m

Zasięg

320 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x karabin maszynowy 7,7 mm
Użytkownicy
Polska
Samolot LWD Żuraw przed odmalowaniem

LWD Żuraw – prototypowy polski samolot łącznikowo-obserwacyjny. Wyprodukowano tylko jeden prototyp.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt samolotu powstał w dwa lata 1948–1950 roku. Kierownikiem projektu został mgr inż. Tadeusz Sołtyk, który zakładał stworzenie samolotu krótkiego startu i lądowania.

Oblot nastąpił dopiero trzy lata później – 16 maja 1951 roku przez pilota Antoniego Szymańskiego. Głównym odbiorcą miało być wojsko.

W podstawowej wersji zakładano dwumiejscowy samolot łącznikowy z zamontowanym karabinem maszynowym do samoobrony. Wersja druga wyposażona miała być w aparat fotograficzny i przystosowanie do lotów nocnych. Trzecia wersja miała być przystosowana do przenoszenia 230 kilogramów bomb. Przewidywano opracowanie również wersji sanitarnej, szkolnej.

W celu zmniejszenia gabarytów samolotu stworzono składane skrzydła.

Próby w locie wykazały, że samolot posiada doskonałą widoczność z kokpitu załogi. Jednakże przekroczenie pierwotnej masy doprowadziło do osiągnięcia mniejszych osiągów niż planowano w projekcie. Samolot nie trafił do produkcji seryjnej.

W 1951 roku prototyp trafił do Instytutu Lotnictwa w Warszawie, gdzie przechodził próby homologacyjne. Wykazywał stateczność przy każdej prędkości, a minimalna wyniosła 55 km/h. Długość dobiegu oszacowano na 65 m. Wadami okazała się mała masa użyteczna i sterowność poprzeczna.

Projekt próbowano ratować w 1956 roku proponując mocniejszy silnik, jednak uruchomienie produkcji Jak-12 i PZL-101 Gawron spowodowało odrzucenie tej koncepcji.

Obecnie samolot ten można oglądać w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.


Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Koliński Izydor, Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947, Warszawa 1987