Lars-Börje Eriksson

Lars-Börje Eriksson

Data i miejsce urodzenia	21 października 1966 Åre
Klub	Åre SLK
Pierwsze punkty w PŚ	10.01 1988, Val d’Isère (9. miejsce – super G)
Pierwsze podium w PŚ	18.02 1989, Aspen (1. miejsce – super G)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Szwecja Igrzyska olimpijskie brąz Calgary 1988 narciarstwo alpejskie (supergigant) Puchar Świata (Supergigant) 2. miejsce 1988/1989 3. miejsce 1989/1990

Lars-Börje Eriksson (ur. 21 października 1966 w Åre) – szwedzki narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski.

Kariera

Największy sukces w karierze osiągnął w 1988 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Calgary wywalczył brązowy medal w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Francuz Franck Piccard oraz Austriak Helmut Mayer. Do zwycięzcy Szwed stracił 1,42 sekundy, a do srebrnego medalu zabrakło mu 0,12 sekundy. Na tych samych igrzyskach zajął też 27. miejsce w zjeździe, a rywalizacji w kombinacji nie ukończył. Były to jego jedyne starty olimpijskie. Kilkakrotnie startował na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając podczas rozgrywanych w 1989 roku mistrzostw świata w Vail, gdzie był siódmy w supergigancie. Zajął także dziewiąte miejsce w kombinacji podczas rozgrywanych dwa wcześniej mistrzostw świata w Crans-Montana.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w drugiej połowie lat 80'. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 10 stycznia 1988 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w supergigancie. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanął 18 lutego 1989 roku w Aspen, gdzie w tej samej konkurencji okazał się najlepszy. Wyprzedził wtedy Markusa Wasmeiera z RFN i Helmuta Mayera. Drugie i ostatnie w karierze pucharowe zwycięstwo odniósł 11 sierpnia 1989 roku w Thredbo, gdzie wygrał giganta. Tym razem pokonał bezpośrednio Norwega Ole Kristiana Furusetha i Austriaka Günthera Madera. Ponadto jeszcze czterokrotnie plasował się na podium, po dwa razy w gigancie i supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1989/1990, kiedy w klasyfikacji generalnej zajął ósme miejsce, w klasyfikacji giganta był piąty, a w supergigancie zajął trzecie miejsce. Wyprzedzili go tylko Szwajcar Pirmin Zurbriggen oraz Günther Mader. Szwed był ponadto drugi w klasyfikacji supergiganta w sezonie 1988/1989, ulegając tylko Zurbriggenowi. W 1991 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
27.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63 min	+5,39 s	Pirmin Zurbriggen
DNF	17 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	36,55 pkt	-	Hubert Strolz
3.	21 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:39,66 min	+1,42 s	Franck Piccard

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
9.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Kombinacja	28,27 pkt	?	Marc Girardelli
12.	3 lutego	1989	Vail	Kombinacja	4,72 pkt	?	Marc Girardelli
7.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:38,81 min	+1,14 s	Martin Hangl
11.	9 lutego	1989	Vail	Gigant	2:37,66 min	+3,36 s	Rudolf Nierlich
DNF	23 stycznia	1991	Saalbach	Supergigant	1:26,73 min	-	Stephan Eberharter
DNF	3 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:29,94 min	-	Rudolf Nierlich

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1987/1988: 30.
• sezon 1988/1989: 11.
• sezon 1989/1990: 8.
• sezon 1990/1991: 55.

Zwycięstwa w zawodach

1. Aspen – 18 lutego 1989 (supergigant)
2. Thredbo – 11 sierpnia 1989 (gigant)

Pozostałe miejsca na podium

1. Aspen – 19 lutego 1989 (gigant) – 3. miejsce
2. Whistler – 26 lutego 1989 (supergigant) – 2. miejsce
3. Waterville Valley – 30 listopada 1989 (gigant) – 2. miejsce
4. Sestriere – 12 grudnia 1989 (supergigant) – 2. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-12)]. (ang.).