Laurenty (Trifunović)
| Živko Trifunović | |
| Biskup šabacki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1936 |
| Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 2022 |
| Biskup šabacki | |
| Okres sprawowania |
2006–2022 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Chirotonia biskupia |
16 lipca 1967 |
| Data konsekracji |
16 lipca 1967 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Laurenty, imię świeckie Živko Trifunović (ur. 27 stycznia 1936 w Bogošticy, zm. 23 stycznia 2022 w Belgradzie[1]) – serbski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył seminarium duchowne św. Sawy w Belgradzie i Wydział Teologiczny uniwersytetu w tym samym mieście. Następnie przez dwa lata pracował w różnych parafiach prawosławnych w Belgradzie, po czym został przeniesiony na stanowisko wykładowcy seminarium w monasterze Krka, który wykonywał przez dwa i pół roku.
W 1967 miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego metropolii belgradzko-karłowackiej. W 1969 został przeniesiony na katedrę zachodnioeuropejską i australijsko-nowozelandzką, co oznaczało opiekę nad całą prawosławną diasporą serbską. Jego działalność pozwoliła na stworzenie odrębnej eparchii obejmującej terytorium Australii.
23 lipca 1989 został przeniesiony do eparchii šabačko-valjevskiej. Jako jej ordynariusz wielokrotnie występował na konferencjach teologicznych i głosił otwarte wykłady, redagował pismo poświęcone tematyce misyjnej oraz publikował artykuły na tematy religijne. Od 2006, wobec podziału eparchii, nosił tytuł biskupa šabackiego.
Znał języki angielski, rosyjski i niemiecki. Był monarchistą, zwolennikiem restauracji w Serbii monarchii ściśle współpracującej z Serbskim Kościołem Prawosławnym[2]. Popierał również ruch ekumeniczny: spotykał się z papieżem Janem Pawłem II i uczestniczył w modlitwach ekumenicznych w Asyżu, w których oprócz przedstawicieli wyznań chrześcijańskich wzięli udział buddyści i animiści[3].
Zmarł w 2022 r.[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Преминуо епископ шабачки Лаврентије. rts.rs, 23 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-24]. (serb.).
- ↑ D. Gil, Prawosławie..., s. 217.
- ↑ D. Gil, Prawosławie..., s. 221.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ЕПИСКОП ШАБАЦКО-ВАЛЬЕВСКИЙ ЛАВРЕНТИЙ ros.
- Dorota Gil, Prawosławie Historia Naród. Miejsce kultury duchowej w serbskiej tradycji i współczesności, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2005, ISBN 83-233-1951-0, OCLC 69347941.