Lauritz Melchior
 Lauritz Melchior (w środku) z dziećmi | |
| Imię i nazwisko |
Lebrecht Hommel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1890 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 1973 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Lauritz Melchior, właśc. Lebrecht Hommel[1][2] (ur. 20 marca 1890 w Kopenhadze, zm. 19 marca 1973 w Santa Monica w Kalifornii[1][2]) – duński śpiewak operowy, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Odbył studia u Paula Banga w szkole przy królewskim teatrze operowym w Kopenhadze[1][2]. W 1913 roku zadebiutował na scenie barytonową rolą Silvia w Pajacach Ruggera Leoncavalla[1][2]. Po dalszych studiach wokalnych u Vilhelma Herolda zaczął występować jako tenor, po raz pierwszy w 1918 roku w tytułowej roli w Tannhäuserze Richarda Wagnera[2]. W 1921 roku wyjechał do Londynu, gdzie doskonalił swój warsztat wokalny u Victora Beigla i Ernsta Grenzebacha, później był uczniem Anny von Mildenburg w Monachium[2]. W 1924 roku rolą Zygmunda w Walkirii debiutował na deskach londyńskiego Covent Garden Theatre, w tym samym roku wystąpił na festiwalu w Bayreuth jako Zygfryd[2]. Gościnnie występował w Hamburgu, Berlinie, Wiedniu, Paryżu, Barcelonie, a także w Ameryce Południowej i Australii[1]. Od 1926 do 1950 roku związany był z nowojorską Metropolitan Opera[1][2]. Osiadł w Stanach Zjednoczonych i w 1947 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1][2]. Poza rolami operowymi występował też jako śpiewak koncertujący i aktor w teatrach na Broadwayu, grał także w filmach[2].
Zasłynął przede wszystkim jako tenor bohaterski specjalizujący się w rolach wagnerowskich[1][2]. Ponad 200 razy kreował rolę Tristana w Tristanie i Izoldzie, dokonał też trzykrotnego kompletnego nagrania fonograficznego tej opery[1]. Występował też jako Florestan w Fideliu Ludwiga van Beethovena i Otello w Otellu Giuseppe Verdiego[1].
Odznaczony został Orderem Danebroga w stopniu komandora oraz Medalem „Ingenio et arti”[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 167. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2391. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 1972. København: J. H. Schultz Information, 1972, s. 3.