Przejdź do zawartości

Lech Kołakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Kołakowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1963
Zambrów

Zawód, zajęcie

polityk, przedsiębiorca

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

poseł na Sejm V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2005–2023), wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi (2021–2023)

Partia

PC, PPChD, PiS, Republikanie

Multimedia w Wikimedia Commons

Lech Antoni Kołakowski (ur. 13 czerwca 1963 w Zambrowie) – polski polityk, przedsiębiorca i samorządowiec, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII i IX kadencji, w latach 2021–2023 sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1992 ukończył studia z zakresu administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 80. zaczął prowadzić gospodarstwo rolne, a od lat 90. prowadził również własną działalność gospodarczą w ramach rodzinnej firmy handlowej. W 1992 pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Łomży, a w latach 1993–1997 był kierownikiem wydziału w Wojewódzkim Urzędzie Pracy. W latach 1998–2005 zasiadał w łomżyńskiej radzie miejskiej, od 2002 pełniąc w niej funkcję wiceprzewodniczącego.

W okresie PRL był członkiem ChSS i Unii Chrześcijańsko-Społecznej[1]. Do 1989 był jednym z czterech wiceprzewodniczących łomżyńskiego PRON[2]. Od 1991 należał do Porozumienia Centrum (był prezesem zarządu wojewódzkiego w Łomży), a następnie do Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów (zasiadał w podlaskim zarządzie wojewódzkim tej partii[3]). W 2001 dołączył do Prawa i Sprawiedliwości.

Z listy PiS w wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu, a w wyborach w 2005 został wybrany na posła V kadencji w okręgu podlaskim. W 2006 kandydował w wyborach na urząd prezydenta Łomży. Uzyskał 24,8% poparcia w 1. turze, w 2. przegrał z ubiegającym się o reelekcję Jerzym Brzezińskim. W wyborach w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 10 457 głosów. W 2010 również ubiegał się o funkcję prezydenta Łomży; w drugiej turze dostał 39,1% głosów, przegrywając z byłym posłem SLD Mieczysławem Czerniawskim[4].

W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 13 502 głosy[5]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 15 106 głosów[6]. Został m.in. wiceprzewodniczącym Komisji do Spraw Unii Europejskiej[7]. Powoływany na wiceprzewodniczącego klubu parlamentarnego PiS. W wyborach w 2019 utrzymał mandat na kolejną kadencję, uzyskując 16 138 głosów[8].

We wrześniu 2020 został przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego zawieszony w prawach członka partii za złamanie dyscypliny klubowej, głosując przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt[9]. Przestał także pełnić funkcję pełnomocnika komitetu terenowego partii w Łomży[10]. 17 listopada tego samego roku zapowiedział wystąpienie z PiS[11], co uczynił tydzień później (pomimo przywrócenia go 18 listopada w prawach członka partii[12]), zostając posłem niezrzeszonym[13]. W czerwcu 2021 dołączył do Partii Republikańskiej[14]. W lipcu jako reprezentant tego ugrupowania powrócił do klubu parlamentarnego PiS[15]. W tym samym miesiącu zrezygnował z sejmowego uposażenia, zostając posłem niezawodowym[16], a także objął stanowisko doradcy zarządu w państwowym Banku Gospodarstwa Krajowego[17]. 30 listopada tego samego roku powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi (ze skutkiem od 1 grudnia tegoż roku)[18]. Nie kandydował w kolejnych wyborach w 2023. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wiceministra.

W 2024 ponownie bezskutecznie ubiegał się o prezydenturę Łomży, zajmując ostatnie miejsce wśród 3 kandydatów[19].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Powołanie Unii Chrześcijańsko-Społecznej. „Tygodnik Polski”. Nr 5 (325), s. 1, 2, 5, 29 stycznia 1989. 
  2. ↑ Katarzyna Patalan-Brzostowska: Ujawniamy przeszłość! Lech Kołakowski, poseł PiS, kandydat na prezydenta, w PRL był.... wspolczesna.pl, 19 listopada 2010. [dostęp 2019-09-18].
  3. ↑ Podlaski Zarząd Wojewódzki. chadecja.org.pl. [dostęp 2011-12-28].
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2021-11-30].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-12-28].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  7. ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2019-09-18].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  9. ↑ Jarosław Kaczyński zdecydował o zawieszeniu 14 posłów partii. onet.pl, 18 września 2020. [dostęp 2020-09-18].
  10. ↑ Łomża. Zmiany personalne w miejskich strukturach Prawa i Sprawiedliwości. naszemiasto.pl, 23 września 2020. [dostęp 2020-09-30].
  11. ↑ Lech Kołakowski: Odchodzę z PiS. onet.pl, 17 listopada 2020. [dostęp 2020-11-17].
  12. ↑ Ardanowski i Kołakowski już też odwieszeni w PiS. rp.pl, 18 listopada 2020. [dostęp 2020-11-18].
  13. ↑ PiS traci posła. Lech Kołakowski odchodzi z klubu. wprost.pl, 24 listopada 2020. [dostęp 2020-11-24].
  14. ↑ Kim jesteśmy. republikanie.org.pl. [dostęp 2021-06-20].
  15. ↑ Jarosław Kaczyński ogłasza powrót posła do klubu PiS. „Mamy 230 posłów”. onet.pl, 1 lipca 2021. [dostęp 2021-07-01].
  16. ↑ Poseł PiS Lech Kołakowski zrezygnował z uposażenia. rp.pl, 17 lipca 2021. [dostęp 2021-07-27].
  17. ↑ Poseł PiS znalazł zatrudnienie w banku. „Mam kompetencje”. wprost.pl, 26 lipca 2021. [dostęp 2021-07-27].
  18. ↑ Zmiany w kierownictwie resortu. gov.pl, 30 listopada 2021. [dostęp 2021-11-30].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lech_Kołakowski&oldid=73451287”