Lee Edwards

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lee Edwards

Lee Edwards (ur. 1932 w Chicago) – amerykański historyk, wykładowca, pisarz oraz publicysta. Wykładał konserwatywną myśl polityczną w Centrum Studiów Amerykanistycznych im. B. Kennetha Simona w Heritage Foundation(inne języki). Historyk ruchu konserwatywnego w USA[1][2] napisał i zredagował 25 książek[3][4] – wśród nich biografie prezydenta Ronalda Reagana, senatora Barry’ego Goldwatera, prokuratora generalnego Edwina Meese’a III(inne języki) oraz Williama F. Buckleya Jr. Obecnie Edwards piastuje też funkcję przewodniczącego Fundacji Pamięci Ofiar Komunizmu(inne języki), którą założył wraz ze Zbigniewem Brzezińskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1932 roku w Chicago. Już od najmłodszych lat rodzice próbowali zaszczepić w synu wartości konserwatywne oraz uczulić na wagę słowa pisanego; oboje byli antykomunistami, a ojciec pracował jako dziennikarz dla Chicago Tribune[5].

Zdobył dyplom B.A. (ukończywszy czteroletnie studia licencjackie) w zakresie anglistyki na Duke University, zaś tytuł doktora w zakresie polityki światowej otrzymał od Catholic University(inne języki)[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zaczął działać na rzecz ruchu konserwatywnego w 1960 roku. Został wtedy jednym z założycieli organizacji Młodzi Amerykanie Dla Wolności (ang. Young Americans for Freedom(inne języki), YAF), a następnie jako redaktor pracował dla związanego z tą organizacją magazynu New Guard. W czasie kampanii prezydenckiej w 1964 roku był dyrektorem ds. informacji, pracując dla Barry’ego Goldwatera. Pięć lat później New York Times okrzyknął Edwardsa „głosem milczącej większości”. Był doradcą w administracji Richarda Nixona, doradzał również senatorom Stromowi Thurmondowi i Bobowi Dolowi, Narodowemu Komitetowi Republikanów, YAF, Amerykańskiej Unii Konserwatywnej, Komitetowi dla Wolnych Chin oraz Amerykańskiej Radzie Dla Wolności Na Świecie[6].

Napisał biografie Ronalda Reagana, Williama F. Buckleya, Edwina Meese’a III i Goldwatera[7][8][9]. Jest również autorem licznych innych książek historycznych, z których warto przywołać: The Conservative Revolution: The Movement That Remade America Rewolucja Konserwatywna: rzecz o ruchu, który odmienił Amerykę[10] The Power of Ideas [Potęga idei][6], refleksję na dwudziestopięciolecie Heritage Foundation oraz historię The Intercollegiate Studies Institute(inne języki) [Instytutu Studiów Międzywydziałowych][11].

Był pierwszym redaktorem magazynu Conservative Digest[14] w 1975 roku oraz starszym redaktorem w The World & I(inne języki), magazynie blisko związanym z Kościołem Zjednoczeniowym Sun Myung Moona[12][13]. Na przestrzeni lat pisywał również dla wielu najważniejszych amerykańskich gazet, m.in. The Boston Globe, Detroit News, Los Angeles Times, The Wall Street Journal i The Washington Times[14] oraz dla magazynów Crisis, National Review, Policy Review i Reader’s Digest. Często pojawia się jako komentator w programach radiowych i telewizyjnych; ma na koncie wystąpienia w The O’Reilly Factor i Fox and Friends na kanale Fox News Channel, The NewsHour with Jim Lehrer(inne języki) w PBS, Booknotes i Washington Journal w C-SPAN(inne języki) oraz The Diane Rehm Show na kanale NPR. Rozmaite aspekty polityki amerykańskiej i światowej omawiał na wykładach prezentowanych w blisko 20 państwach[11].

Dyrektor-założyciel Instytutu Dziennikarstwa Politycznego w Uniwersytecie Georgetown, wykładał również w Instytucie Politologii w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda[15]. W przeszłości był także przewodniczącym Stowarzyszenia Filadejfijskiego i wykładowcą nauk o mediach w Instytucie Hoovera[16][17][18].

Edwards jest amerykańskim wykładowcą konserwatywnej myśli politycznej w Centrum Studiów Amerykanistycznych im. B. Kennetha Simona w Heritage Foundation[19], gdzie jest adiunktem. Wykłada również nauki polityczne na Katolickim Uniwersytecie Ameryki oraz w Instytucie Polityki Światowej(inne języki)[6][20].

Jest także przewodniczącym Fundacji Pamięci Ofiar Komunizmu(inne języki) – organizacji, dzięki której w 2007 roku w Waszyngtonie powstało międzynarodowe miejsce pamięci poświęcone ofiarom komunizmu na przestrzeni dziejów oraz dostępne online Globalne Muzeum Komunizmu[21][22].

Jest sygnatariuszem Deklaracji Praskiej(inne języki) „Sumienie Europy a Komunizm”[23].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wśród godności jakimi został odznaczony należy wymienić: Gwiazdę Tysiąclecia Litwy, Order Krzyża Ziemi Maryjnej, Medal Przyjaźni przyznawany przez Republikę Chińską (Tajwan), Nagrodę im. Johna Ashbrooka, Nagrodę im. Reeda Irvine’a „Rzetelni w Mediach” oraz Nagrodę Wolności im. Waltera Judda[20].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wraz z żoną Anną, która niestrudzenie pomaga mu w działalności pisarskiej, Edwards mieszka w Alexandrii w stanie Wirginia. Małżeństwo ma dwie córki i doczekało się jedenaściorga wnucząt[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Hoplin, Nicole; Robinson, Ron (2008). Funding fathers: the unsung heroes of the conservative movement [Ojcowie założyciele: niedocenieni bohaterowie ruchu konserwatywnego]. Regnery Publishing. s. 81. ISBN 978-1-59698-562-9.
  2. ↑ Regnery, Alfred S. (2008). Upstream: the ascendance of American conservatism [Pod prąd: wzlot amerykańskiego konserwatyzmu]. Regnery Publishing. str. x. ISBN 978-1-4165-2288-1.
  3. ↑ a b Spalding, Elizabeth (16 September 2010). „Edwards, Lee”. First Principles. Intercollegiate Studies Institute. Retrieved 9 June 2011.
  4. ↑ Olmstead, Gracy. „Lee Edwards: When the ‘New Right’ Was New”. The American Conservative. Retrieved 2 July 2019.
  5. ↑ a b Spalding, Elizabeth (16 września 2010). Edwards, Lee. First Principles [Edwards Lee. Pierwsze zasady]. Intercollegiate Studies Institute [Instytut Studiów Międzywydziałowych]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  6. ↑ a b c Weisberg, Jacob (9 stycznia 1998). Happy Birthday, Heritage Foundation [Urodziny Heritage Foundation]. Slate. Dostęp 17 listopada 2020.
  7. ↑ Edwards, Lee (27 stycznia 2011). Reagan prepared for the presidency in the political wilderness [Polityczna dżungla i gotowość Reagana do prezydentury]. The Washington Examiner. Dostęp 9 czerwca 2011.
  8. ↑ Judis, John B. (24 września 1995). The Man Who Knew Too Little [Człowiek, który wiedział zbyt mało]. The Washington Post. Dostęp 9 czerwca 2011.
  9. ↑ Lopez, Kathryn Jean (12 maja 2010). Lee Edwards on His WFB Biography [Lee Edwards o swej biografii Williama F. Buckleya]. National Review. Dostęp 9 czerwca 2011.
  10. ↑ Oficjalna strona książki: https://usa.osrodekanaliz.pl/ Dostęp 16 listopada 2020.
  11. ↑ a b Q&A with Lee Edwards [online], www.c-span.org [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  12. ↑ [15] Annys Shin (3 maja 2004). News World Layoffs to Idle 86 Workers. Washington Post. Dostęp 15 stycznia 2017.
  13. ↑ Former Fellow Lee Edwards. iop.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. Harvard University Institute of Politics. Zarchiwizowano z oryginału 23 marca 2012. Dostęp 9 czerwca 2011.
  14. ↑ Edwards, Lee (7 czerwca 2004). The Age of Reagan [Era Reagana]. The Washington Times. Dostęp 29 kwietnia 2010.
  15. ↑ Former Fellow Lee Edwards. iop.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. [Były wykładowca Lee Edwards]. Harvard University Institute of Politics. Zarchiwizowano z oryginału 23 marca 2012. Dostęp 9 czerwca 2011.
  16. ↑ 2009 National Presentations [Prezentacje narodowe 2009]. Philadelphia Society. Dostęp 9 czerwca 2011.
  17. ↑ Presidents of The Philadelphia Society [online], web.archive.org, 23 lutego 2010 [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-23].
  18. ↑ Edwards Media Fellows by year: William and Barbara Edwards Media Fellows by year | Hoover Institution [online], web.archive.org, 1 listopada 2011 [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-01].
  19. ↑ Lee Edwards [online], The Heritage Foundation [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  20. ↑ a b Lee Edwards. The Institute of World Politics [Instytut Polityki Światowej]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  21. ↑ [25] https://web.archive.org/web/20090626064941/, https://web.archive.org/web/20090626064941/http://www.globalmuseumoncommunism.org/content/board-directors Zarchiwizowano z oryginału 26 czerwca 2009. Dostęp 3 listopada 2009.
  22. ↑ Victims of Communism | Keep the flame of liberty alive [online], Victims of Communism [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  23. ↑ WebCite query result [online], www.webcitation.org [dostęp 2020-11-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hoplin, Nicole; Robinson, Ron (2008). Funding fathers: the unsung heroes of the conservative movement [Ojcowie założyciele: niedocenieni bohaterowie ruchu konserwatywnego]. Regnery Publishing. s. 81. ISBN 978-1-59698-562-9.
  • Regnery, Alfred S. (2008). Upstream: the ascendance of American conservatism [Pod prąd: wzlot amerykańskiego konserwatyzmu]. Regnery Publishing. str. x. ISBN 978-1-4165-2288-1.
  • Profil Lee Edwardsa. The Guardian.
  • Olmstead, Gracy. „Lee Edwards: When the ‘New Right’ Was New”. The American Conservative. Retrieved 2 July 2019.
  • Spalding, Elizabeth (16 września 2010). Edwards, Lee. First Principles [Edwards Lee. Pierwsze zasady]. Intercollegiate Studies Institute [Instytut Studiów Międzywydziałowych]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Olmstead, Gracy. Lee Edwards: When the ‘New Right’ Was New [Lee Edwards: Kiedy „Nowa Prawica” była nowa]. The American Conservative. Dostęp 2 lipca 2019.
  • Edwards, Lee (27 stycznia 2011). Reagan prepared for the presidency in the political wilderness [Polityczna dżungla i gotowość Reagana do prezydentury]. The Washington Examiner. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Judis, John B. (24 września 1995). The Man Who Knew Too Little [Człowiek, który wiedział zbyt mało]. The Washington Post. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Lopez, Kathryn Jean (12 maja 2010). Lee Edwards on His WFB Biography [Lee Edwards o swej biografii Williama F. Buckleya]. National Review. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Edwards, Lee (2008). Goldwater, Barry (1909–1998). W: Hamowy, Ronald (ed.). The Encyclopedia of Libertarianism [Encyklopedia libertarianizmu]. Thousand Oaks, CA: SAGE; Cato Institute. s. 211–212. doi:10.4135/9781412965811.n127. ISBN 978-1-4129-6580-4. LCCN 2008009151. OCLC 750831024.
  • Piper, Randy (17 marca 2005). Gingrich Visions – Winning The Future [Wizja Gingricha – wygrać przyszłość]. US Progressive Conservatives. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Weisberg, Jacob (9 stycznia 1998). Happy Birthday, Heritage Foundation [Urodziny Heritage Foundation]. Slate. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Annys Shin (3 maja 2004). News World Layoffs to Idle 86 Workers [Zwolnienia w News World – 86 osób traci pracę]. Washington Post. Dostęp 15 stycznia 2017.
  • Good-bye to Isolationism [Pożegnanie izolacjonizmu]. The World & I. 9 czerwca 1995. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Edwards, Lee (7 czerwca 2004). The Age of Reagan [Era Reagana]. The Washington Times. Dostęp 29 kwietnia 2010.
  • Former Fellow Lee Edwards. iop.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. [Były wykładowca Lee Edwards]. Harvard University Institute of Politics. Zarchiwizowano z oryginału 23 marca 2012. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • 2009 National Presentations [Prezentacje narodowe 2009]. Philadelphia Society. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • https://web.archive.org/web/20100223102538/http://phillysoc.org/presiden.htm. Zarchiwizowano z oryginału, 23 lutego 2010. Dostęp 14 grudnia 2011.
  • William and Barbara Edwards Media Fellows by year [William i Barbara Edwards, stypendyści nauk o mediach w poszczególnych latach]. Hoover Institution. Stanford University. Zarchiwizowano z oryginału 1 listopada 2011. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Lee Edwards, Ph.D. The Heritage Foundation. Dostęp 4 czerwca 2020.
  • Jump up to:a b Lee Edwards. The Institute of World Politics [Instytut Polityki Światowej]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • https://web.archive.org/web/20090626064941/http://www.globalmuseumoncommunism.org/content/board-directors. Zarchiwizowano z oryginału 26 czerwca 2009. Dostęp 3 listopada 2009.
  • Prague Declaration on European Conscience and Communism – Press Release [Deklaracja Praska „Sumienie Europy a Komunizm” – komunikat prasowy]. Victims of Communism Memorial Foundation [Fundacja Pamięci Ofiar Komunizmu]. 9 czerwca 2008. Zarchiwizowano z oryginału 13 maja 2011. Dostęp 10 maja 2011.

Polskie wydania[edytuj | edytuj kod]

  1. „Rewolucja Konserwatywna. Rzecz o ruchu, który odmienił Amerykę”. Wydawca: Ośrodek Analiz Cegielskiego i Wydawnictwo Ursines, 2020, Przedmowa: prof. Marek J. Chodakiewicz, tłumaczenie: Maria Juczewska.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lee_Edwards&oldid=72892716”