Leif Segerstam

Leif Segerstam
	; Leif Segerstam, 2011
Imię i nazwisko	Leif Selim Segerstam
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1944 ; Vaasa
Pochodzenie	fińskie
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leif Selim Segerstam^[1] (ur. 2 marca 1944 w Vaasa^[1]^[2]) – fiński dyrygent i kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Akademię Sibeliusa (dyplom 1963)^[1]^[2]. Jego nauczycielami byli Leena Siukonen (skrzypce), Jussi Jalas (dyrygentura)^[2] oraz Nils-Eric Fougstedt, Joonas Kokkonen i Einar Englund (kompozycja)^[1]. W latach 1963–1965 uczył się w Juilliard School w Nowym Jorku u Halla Overtona i Vincenta Persichettiego (kompozycja), Louisa Persingera (skrzypce) i Jeana Morela (dyrygentura)^[2]. Jako dyrygent występował w takich teatrach operowych jak La Scala, Teatro Colón, Covent Garden Theatre i Metropolitan Opera^[2]. Był pierwszym dyrygentem Fińskiej Opery Narodowej (1965–1968) Opery Królewskiej w Sztokholmie (1968–1972), Deutsche Oper (1972–1975), orkiestry Radia Austriackiego (1975–1982), orkiestry Radia Fińskiego (1977–1987), Filharmonii landu Nadrenia-Palatynat (1983–1989), orkiestry Radia Duńskiego (1989–1995) oraz orkiestry Filharmonii w Helsinkach (od 1995)^[2]. W latach 1973–1974 był dyrektorem artystycznym Fińskiej Opery Narodowej^[1]^[3]. W 1999 roku otrzymał Nagrodę Muzyczną Rady Nordyckiej^[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Jako kompozytor wykształcił autorską technikę operowania blokami fakturalnymi, zwaną przez siebie „freely pulsative”^[1]^[2]. Jej elementem składowym są struktury aleatoryczne, podlegające indywidualnej interpretacji^[2]. Każdy z wykonawców ma daleko posuniętą dowolność w zakresie momentu inicjowania materiału wyjściowego i długości jego trwania, ogólny kształt utworu jest wypadkową nałożonych na siebie poszczególnych „warstw”^[2]. Tego typu technika wpłynęła na olbrzymią ilość dzieł Segerstama, liczba skomponowanych przez niego symfonii przekroczyła 230^[3]. Ponadto napisał m.in. 8 koncertów skrzypcowych, 2 koncerty fortepianowe, 8 koncertów wiolonczelowych, 27 kwartetów smyczkowych, 4 tria smyczkowe, cykl utworów na orkiestrę Thoughts^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3275. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 211–212. ISBN 978-83-224-0865-0.
↑ ^a ^b The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 769. ISBN 978-0-19-957854-2.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3275. ISBN 0-02-865530-3.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 211–212. ISBN 978-83-224-0865-0.

[oxford-3] The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 769. ISBN 978-0-19-957854-2.

[1]

[2]

[3]